محکومیت یهودستیزی توسط واتیکان؛ موضع اخلاقی یا سپر سیاسی برای رژیم منحوس؟

یهودیت، مسیحیت

در حالی که افکار عمومی جهان خشمگین از جنایات رژیم صهیونیستی در غزه است، واتیکان با صدور بیانیه‌ای علیه یهودستیزی، بار دیگر مرز میان اخلاق دینی و مصلحت سیاسی را مخدوش کرد؛ موضعی که هم‌زمان با سالگرد «نوسترا آیتاته»، بیش از آن‌که دفاع از ارزش‌های انسانی باشد، به سپری برای رژیمی در حال انزوا شباهت دارد.

کنگره جهانی یهود از اظهارات اخیر پاپ لئو چهاردهم در محکومیت قاطع یهودستیزی استقبال کرد. این بیانیه که در اوج انتقادات جهانی از اقدامات رژیم غاصب صهیونیستی در غزه صادر می‌شود، توسط لابی‌های صهیونیستی به عنوان ابزاری قدرتمند برای مقابله با موج فزآینده مخالفت‌ها با این رژیم تفسیر شده است.

۱. بیانیه واتیکان در چارچوب زمانی حساس

پاپ لئو چهاردهم روز چهارشنبه در جریان سخنرانی عمومی خود در واتیکان، با اشاره به مواضع پیشین کلیسای کاتولیک، یهودستیزی را قاطعانه محکوم و تأکید کرد که کلیسا با این پدیده مبارزه می‌کند.
این موضع‌گیری به ظاهر اخلاقی در یک چارچوب زمانی کاملاً سیاسی صورت می‌گیرد؛ زمانی که به دلیل جنایات جنگی در غزه، احساسات ضداسرائیلی در جهان به اوج رسیده و مرز میان انتقاد از صهیونیسم و یهودستیزی به یکی از محورهای اصلی جنگ شناختی تبدیل شده است.

۲. استقبال استراتژیک لابی‌های صهیونیستی

بلافاصله پس از این سخنان، «رونالد لادر»، رئیس کنگره جهانی یهود (WJC)، این پیام را «یک ژست فوق‌العاده مثبت و عمیقاً معنادار» خواند و آن را الهام‌بخش تقویت روابط میان یهودیان و کاتولیک‌ها دانست.
استقبال گرم لابی‌های قدرتمند صهیونیستی از این بیانیه قابل پیش‌بینی است. این سازمان‌ها به طور استراتژیک از چنین اظهاراتی برای ایجاد یک هم‌ارزی نادرست میان انتقاد مشروع از عملکرد یک رژیم سیاسی و یهودستیزی استفاده می‌کنند تا منتقدان خود را در عرصه جهانی خلع سلاح کنند.

۳. استفاده ابزاری از یک سالگرد تاریخی

این بیانیه همزمان با شصتمین سالگرد صدور اعلامیه تاریخی «نوسترا آیتاته» (Nostra Aetate) منتشر شده است؛ سندی که نقطه عطفی در بهبود روابط یهودیان و کاتولیک‌ها محسوب می‌شود.
اشاره به این سالگرد تاریخی، یک چارچوب قدرتمند و مشروعیت‌بخش برای این بیانیه سیاسی فراهم می‌کند. این همزمانی به واتیکان و کنگره جهانی یهود اجازه می‌دهد تا یک مداخله سیاسی کاملاً به‌روز را در پوشش یک رویداد مذهبی و تاریخی ارائه دهند و آن را از زمینه اصلی خود، یعنی بحران کنونی در منطقه غرب آسیا، جدا سازند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *