بعد از غائله برخی دراویش در تهران، عده ای به بهانه نقد دراویش و فرقه های تصوف، در اثر بی دقتی، دامنه این انتقادات را به ساحت عرفان ناب اسلامی، که مبتنی بر قرآن و روایات اهل بیت (ع) است، نیز کشیده اند.
یکی از نقدهایی که به فرق تصوف و برخی دراویش وارد می شود که به حق نیز هست، اعتقادات غلط این فرقه ها در موضوع [نسبت شریعت، طریقت و حقیقت] است.
در فرقه های صوفیه بعضا گفته می شود که فرد پس از طی مراحلی از سیروسلوک، چون به حقیقت رسیده، دیگر لازم نیست به ظواهر دستورات شرعی مقید باشد. در همین راستاست که در فایل های مختلف شاهد اشتباهات واضح اقطاب این فرقه ها در التزام به دستورات شرعی هستیم.
منتهی این مساله در عرفان اسلامی به گونه ای دیگر بوده و عرفای حقیقی مسلمان، شریعت و طریقت و حقیقت را منطبق بر یکدیگر می دانند. در دیدگاه این بزرگان یک فرد هرچقدر هم که در مراتب سیر و سلوک به مقامات عالی دست پیدا کرده باشد، حق ندارد از ظواهر شرعی دست کشیده و به احکام اسلامی ملتزم نباشد.
قسمتی از بیانات استاد سید یدالله یزدان پناه (از اساتید برجسته فلسفه و عرفان اسلامی در حوزه علمیه قم) که اشاراتی به تفاوت نگاه دراویش عارف نما و عارفان حقیقی در این موضوع را بیان می کنند.
