از گفت‌وگوی ادیان تا مهندسی نرم قدرت؛ ردپای بهائیت در نهادهای رسمی امارات

بهائیت

برگزاری یک نشست رسمی میان یک نهاد دولتی امارات و نمایندگان جامعه جهانی بهائیت، بار دیگر گمانه‌زنی‌ها درباره نقش‌آفرینی این تشکیلات در ساختارهای فکری و نهادی امارات متحده عربی را تقویت کرده است؛ نشستی که فراتر از یک گفت‌وگوی مذهبی، در چارچوب سیاست کلان ابوظبی برای بازتعریف هویت فرهنگی و سیاسی این کشور ارزیابی می‌شود.

 

منابع وابسته به جامعه بهائی و رسانه‌های اماراتی از برگزاری نشستی مشترک میان «مرکز تحقیقات و مطالعات علمای امارات» و «جامعه بین‌المللی بهائی» خبر داده‌اند؛ نشستی که از آن به‌عنوان بخشی از روند همکاری مستمر میان دو طرف یاد شده است.

بر اساس این گزارش‌ها، در این جلسه دکتر فواز حبل، دبیرکل مرکز تحقیقات و عضو هیئت امنای آن، و دکتر روئیا ثابت، از اعضای دفتر امور عمومی بهائیان در امارات متحده عربی، حضور داشته‌اند. محور اصلی این گفت‌وگوها، بررسی مقدمات برگزاری سومین دوره «کنفرانس بین‌المللی گفت‌وگوی تمدن‌ها و مدارا» در سال ۲۰۲۶ اعلام شده است.

در این نشست همچنین راهکارهای گسترش همکاری‌های مشترک میان دو نهاد بررسی شده و طرفین، این تعامل را نمونه‌ای از گفت‌وگوی سازنده میان فرهنگ‌ها و ادیان مختلف توصیف کرده‌اند.

این تحولات در شرایطی رخ می‌دهد که منتقدان سیاست‌های فرهنگی امارات، بر این باورند حاکمیت این کشور در سال‌های اخیر با هدف جلب حمایت سیاسی و فرهنگی غرب، در پی تقویت رویکردهای سکولار و کمرنگ‌سازی سنت‌های دینی در ساختارهای رسمی، نهادها و سازمان‌های دولتی و خصوصی است. در همین چارچوب، گسترش ارتباط با تشکیلات بهائی و همکاری رسمی با آن، به‌عنوان بخشی از این راهبرد تفسیر می‌شود.

از سوی دیگر، به اعتقاد این منتقدان، جامعه بهائی نیز با بهره‌گیری از فضای ایجادشده در امارات، تلاش کرده است نفوذ خود را در نهادهای اجتماعی و سازمانی این کشور افزایش داده و مفاهیمی چون «تساهل و مدارا» را به‌عنوان الگوی فرهنگی مسلط ترویج کند؛ الگویی که به زعم آنان، می‌تواند به تضعیف باورهای دینی، ملی و سنتی منجر شود.

برخی تحلیل‌ها همچنین امارات را به‌عنوان یکی از پایگاه‌های منطقه‌ای فعالیت‌های تشکیلاتی بهائیت معرفی می‌کنند؛ پایگاهی که از آن برای هماهنگی فعالیت‌ها در دیگر کشورهای منطقه، به‌ویژه ایران، و برگزاری برنامه‌های آموزشی برای فعالان این جریان استفاده می‌شود.

منتقدان هشدار می‌دهند که گسترش چنین روندی، نه‌تنها معادلات فرهنگی و دینی منطقه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بلکه می‌تواند پیامدهایی امنیتی و اجتماعی برای کشورهای هدف، از جمله ایران، به همراه داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *