«ما ایرانیها تا دوره قاجار، اطلاعات موثق چندانی درباره کوروش نداشتیم و عملاً شخصیت او را نمیشناختیم… امروز، کوروش از شخصیت تاریخی درآمده و جنبه سیاسیزدگی یافته است.»
سخنان دکتر کامیار عبدی، نشست «کوروش در پرتو پژوهشهای نوین»، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، ۱۴۰۴/۸/۷.
سخن درست دکتر کامیار عبدی را میتوان چنین تکمیل کرد:
نام کوروش در دو هزار سال گذشته، هیچ گاه مایه اتحاد ایرانیان نبود. امروز بسیاری از ایرانیان (از جمله اکثر عربها، تُرکها و…) نسبت به کوروش، هیچ احساس تعلق یا پیوند هویتی ندارند. از سویی، جریان باستانگرای آریایی با شعارهای ضد عربی، ضد تُرکی و حتی ضد اسلامی، مایهی رنجشِ بسیاری از ایرانیان و جدایی مردم از یکدیگرند.
در هشت سال دفاع مقدس، در سنگرها یادی از کوروش و داریوش و خشایارشا نبود. نام کوروش در سختیها به فریاد ما نرسید و فقط در لحظات سرمستی به زبان آورده میشود. کوروشدوستی و کوروشپرستی، چاقویی است که دستهی آن در اختیار جریان استعمار است.
