تفاهمنامه تازه میان انستیتوی HIT رژیم صهیونیستی و گروه پیمان ابراهیم بریتانیا، که با عنوان «همکاری فناورانه مسئولانه» معرفی شده، عملاً بستر یک ائتلاف نظارتی–امنیتی جدید را شکل میدهد؛ ائتلافی که کشورهای عربی عضو پیمان را بیش از پیش به زیرساختهای اطلاعاتی و سایبری اسرائیل و غرب گره میزند و از فناوری بهعنوان پوششی برای مهندسی ژئوپلیتیک منطقه استفاده میکند.
به تازگی در اقدامی که فاز جدیدی از همکاریهای ذیل پیمان ابراهیم را کلید میزند، انستیتو فناوری حولون (HIT) رژیم صهیونیستی و گروه پیمان ابراهیم بریتانیا (UKAAG)، تفاهمنامهای را برای ایجاد یک «اتحاد هوش مصنوعی» با کشورهای عربی عضو این پیمان امضا کردند. این توافق که در اقامتگاه سفیر بریتانیا در تلآویو نهایی شد، تحت پوشش فریبنده «همکاریهای فناورانه مسئولانه» در حوزههای بهداشت، انرژی و آموزش، اهداف عمیقتر ژئوپلیتیک و امنیتی را دنبال میکند.
«دیپلماسی فناوری»؛ پوششی برای اهداف ژئوپلیتیک
مقامات بریتانیایی حاضر در این مراسم، از جمله سفیر سایمون والترز، این ابتکار را ابزاری برای «دیپلماسی نرم» و همسو با منافع بریتانیا در حمایت از پیمان ابراهیم توصیف کردند. با این حال، کارشناسان مسائل منطقه معتقدند که ورود بریتانیا به این عرصه، تلاشی برای بازتعریف نفوذ خود در منطقه غرب آسیا از طریق ساخت یک ائتلاف فناورانه-امنیتی است. این اتحاد، عملاً کشورهای عربی عضو پیمان را بیش از پیش به زیرساختهای فناوری و امنیتی اسرائیل خبیث وابسته کرده و یک جبهه منطقهای یکپارچه تحت نظارت غرب ایجاد میکند.
هوش مصنوعی «مسئولانه» یا ابزار کنترل منطقهای؟
در حالی که بیانیههای رسمی بر کلیدواژههایی مانند «هوش مصنوعی مسئولانه» و «بهبود زندگی مردم» تأکید دارند، ماهیت واقعی این همکاری نمیتواند از کاربردهای دوگانه هوش مصنوعی در حوزههای نظارتی، نظامی و اطلاعاتی جدا باشد. اتحاد میان انگلستان، اسرائیل به عنوان یک قدرت سایبری، و کشورهای عربی که سابقهای طولانی در استفاده از فناوری برای کنترل شهروندان دارند، این نگرانی را تشدید میکند که هدف اصلی، ایجاد یک چارچوب منطقهای برای اشتراکگذاری دادهها و فناوریهای نظارتی تحت عنوان «نوآوری» است.
به گزارش یدیعوت آحارونوت، این تفاهمنامه قرار است به «اقدامات عملی» و «پروژههای مشخص» تبدیل شود که به گفته یکی از مقامات بریتانیایی، میتواند نشانه «انسجام جدید در سیاست خارجی بریتانیا در خاورمیانه» باشد؛ انسجامی که به نظر میرسد بر پایه تعمیق شکافهای منطقهای و تقویت یک بلوک خاص، به جای صلح واقعی، بنا شده است.
