حضور دوباره دیان علایی در صحنه بین‌المللی؛ هم‌افزایی بهاییت با پروژه‌های ۲۰۳۰ و پیمان ابراهیم؟

بهائیت، پیمان ابراهیم

ابراز شادمانی دیان علایی از نقش‌آفرینی در هجدهمین نشست مجمع سازمان ملل درباره اقلیت‌ها، تنها یک رخداد معمول دیپلماتیک نیست. این حضور—پس از سال‌ها فعالیت سازمان‌یافته در دفتر بهاییان در ژنو و سپس استقرار هدفمند در کویت—در نقطه تلاقی دو خط‌مشی قرار می‌گیرد: استفاده بازیگران غربی و صهیونیستی از ظرفیت اقلیت‌های مذهبی برای پیش‌برد طرح‌هایی مانند سند توسعه اجتماعی و پیمان ابراهیم، و تلاش تشکیلات بهایی برای تثبیت نقش خود در شبکه‌سازی منطقه‌ای با محوریت «مدارا» و «همزیستی». آنچه در ظاهر یک گفت‌وگوی حقوق بشری است، در عمل بخشی از یک چیدمان سیاسی-فرهنگی بزرگ‌تر است که در کشورهای عربی با سرعت بیشتری پیش می‌رود.

 

دیان علایی، نماینده بازنشسته دفتر نمایندگی تشکیلات بهایی در سازمان ملل، در تاریخ ۶ آذر از مشارکت خود در هجدهمین جلسه مجمع سازمان ملل درباره مسائل اقلیت‌ها ابراز خرسندی کرد. این نشست به‌صورت مجازی برگزار شد و وی در آن درباره موانع آنچه «همزیستی مسالمت‌آمیز» در ایران، مصر و یمن نامید، سخن گفت و در مقابل، اقدامات مثبت بحرین، امارات متحده عربی و کویت را در این حوزه ستود.

بر اساس اعلام پایگاه رسمی شورای حقوق بشر سازمان ملل، هجدهمین نشست مجمع مذکور در تاریخ ۲۷ و ۲۸ نوامبر ۲۰۲۵ در ژنو با موضوع «سهم اقلیت‌ها در جوامع متنوع، مقاوم و صلح‌آمیز» تشکیل شده است. کارشناسان سازمان ملل نیز در این رویداد، نقش «همزیستی» و «انسجام اجتماعی» میان گروه‌های غالب و اقلیت‌ها را کلید جلوگیری از درگیری‌ها و ایجاد جوامع پایدار دانسته‌اند.

دیان علایی که از سال ۲۰۲۱ و پس از سی سال فعالیت در دفتر نمایندگی تشکیلات بهایی در ژنو بازنشسته شده، در کویت مستقر است. او طی این سال‌ها در پوشش فعالیت‌های حقوق بشری، با سفارتخانه‌های کشورهای مختلف—به‌ویژه کشورهای غربی—در کویت و همچنین با حاکمان ملی و محلی، شخصیت‌های برجسته سیاسی، فرهنگی و اقتصادی این کشور و سایر کشورهای عربی، و نیز ایرانیان مهاجر و مسافر ارتباط‌گیری کرده و نقشی محوری در مدیریت برنامه‌های تشکیلات بهایی ایفا کرده است؛ به‌ویژه در حوزه‌هایی همچون ترویج «فرهنگ مدارا» و «تفکر تساهل و تسامح» در منطقه.

روشن است که سازمان ملل، دولت‌های اروپایی، ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی تلاش دارند با بهره‌گیری از ظرفیت اقلیت‌های مذهبی و جریان‌های انحرافی در منطقه و کشورهای عربی، طرح‌هایی همچون «سند توسعه اجتماعی» (سند ۲۰۳۰) و «پیمان ابراهیم» را به مسیر دلخواه خود هدایت کنند. تشکیلات بهایی نیز در این دو طرح سهم قابل‌توجهی دارد و می‌کوشد در پوشش بحث‌های مرتبط با «صلح» و «همزیستی»، نقش مؤثری در پیشبرد آنها ایفا کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *