بدون شک، موضوع «استبصار» و خروج افراد از فرقه‌های انحرافی و پیوستن به جامعه اسلامی، رویدادی ارزشمند و امیدبخش است. این اتفاق نه‌تنها برای فرد تازه‌مسلمان، که برای کل جامعه مؤمنین، حاوی پیام‌های روحیه‌بخش و مثبت است. رسانه‌ها و مبلغان دینی نیز به‌حق، از این رویدادها استقبال می‌کنند تا آن را الگویی برای دیگران قرار دهند.
با این حال، آنچه در این فرآیند نیازمند تأمل و دقت بیشتری است، «مدیریت انتشار» این اخبار و پرهیز از «شتابزدگی» در رسانه‌ای کردن آن است. این شتابزدگی می‌تواند با آسیب‌های جدی همراه باشد که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود:
۱. به خطر افتادن امنیت فرد مستبصر
فردی که از یک فرقه انحرافی جدا می‌شود،به‌طور قطع با چالش‌ها و تهدیداتی از سوی آن فرقه مواجه خواهد بود. انتشار عمومی خبر توبه و تغییر عقیده او بدون جلب رضایت شخصی و بدون در نظر گرفتن تمهیدات امنیتی لازم، می‌تواند جان و سلامتی او را به مخاطره بیندازد.
۲. نیاز به دوره تثبیت باورهای جدید
فرد پس از ترک یک فرقه،نیازمند یک «دوره گذار» است تا بتواند باورهای نوپای خود را تثبیت، تعمیق و نظام‌مند کند. رسانه‌ای شدن زودهنگام، این فرصت ضروری برای رشد فکری و معنوی را از او سلب کرده و ممکن است به‌دلیل فشارهای اجتماعی یا شبهات باقیمانده، باعث سست شدن اعتقادش شود.
۳. سوءاستفاده فرقه‌های انحرافی
تاریخ اسلام نمونه‌هایی از«نفوذ» و «عملکردهای خرابکارانه» را به ما نشان می‌دهد (مانند رفتار منافقانه برخی یهودیان در صدر اسلام). ممکن است عوامل یک فرقه، با ظاهرسازی و ادعای استبصار، درصدد نفوذ به جامعه اسلامی، ایجاد تفرقه و تخریب باورهای مردم برآیند. شتابزدگی در انتشار، زمینه چنین سوءاستفاده‌هایی را فراهم می‌کند.
۴. سطحی‌نگری در انگیزه استبصار
گاه ممکن است فرد،به‌دلیل یک مسئله فرعی یا احساسی موقت، از فرقه خود جدا شده باشد، بدون آنکه شناخت عمیق و کاملی از اسلام پیدا کرده باشد. در این صورت، نیاز است پیش از هر اقدامی، در دوره‌های آموزشی و کلاس‌های معرفتی شرکت کند تا انگیزه‌اش به شناختی ریشه‌دار و پایدار تبدیل شود.
۵. عدم توجه به بافت جغرافیایی و فرهنگی
منطقه‌ای که این رویداد در آن رخ داده،ممکن است از حساسیت‌های قومی، مذهبی یا امنیتی خاصی برخوردار باشد. انتشار خبر بدون در نظر گرفتن این بافت پیچیده، می‌تواند به‌جای تأثیر مثبت، به تنش‌های محلی، تهدیدات امنیتی یا ایجاد بحران‌های جانبی بینجامد.
اگرچه انتشار اخبار استبصار می‌تواند بسیار اثرگذار و تشویق‌کننده باشد،اما «چگونگی» و «زمان‌بندی» این انتشار از «خودِ رویداد» اهمیت کمتری ندارد.
شتابزدگی و عدم رعایت ملاحظات فوق، نه‌تنها شیرینی این اتفاق بزرگ را برای فرد و جامعه تلخ می‌کند، بلکه می‌تواند نتایج معکوسی به همراه داشته باشد. بنابراین، لازم است رسانه‌ها و نهادهای تبلیغی با دوراندیشی، صبر و برنامه‌ریزی دقیق، این فرآیند حساس را مدیریت کنند تا هم از فرد مستبصر حمایت شود و هم پیام این رویداد، به شکلی اصیل، پایدار و بی‌خطر به جامعه منتقل گردد.
