وقتی کسی ادعای فرمانروایی بر زمین و زمان دارد اما از هماهنگ‌کردن چند خط کامنت در یک کانال تلگرامی عاجز می‌ماند، داستان فقط طنز نیست؛ یک هشدار جدی درباره مکانیسم‌های فرقه‌ای و توهم قدرت است. ماجرا از جایی جذاب می‌شود که «شاهِ جهانِ خودخوانده» برای اطاعت مطلق، به التماس از همان معدود هوادارانی می‌افتد که قرار بود جهانی زیر فرمان او بسازند.
مهدی ولی‌پور، مدعی جانشینی در فرقه انحرافی سعید محمدی دورکی و فردی که خود را «شاه جهان» می‌نامد، این‌بار به دلیل نافرمانی کاربران کانال تلگرامی‌اش از «دستور کامنت‌گذاری» گلایه کرده و از هواداران خواسته تنها طبق فرمان او نظر بدهند و از ارسال کامنت‌های مستقل خودداری کنند.
ولی‌پور در پیامی در کانال خود اعلام کرده «بسیاری از دوستان رعایت نمی‌کنند» و تأکید کرده هواداران باید هنگام صدور دستور، فقط همان را تکرار کنند. این واکنش در حالی است که او همواره ادعای کنترل رویدادهای جهانی، نیروهای طبیعت و رهبری فراملی دارد.
این تناقض میان ادعاهای بزرگ و ناتوانی او در مدیریت نظرات معدود کاربران، بار دیگر ماهیت توهم‌آلود و غیرمنطقی ادعاهای این فرد را برجسته می‌کند. کارشناسان رفتار فرقه‌ای می‌گویند ناتوانی در تحمل کوچک‌ترین ناهماهنگی و تلاش برای کنترل کامل، از ویژگی‌های روشن چنین ساختارهایی است.
در حالی که ولی‌پور خود را صاحب اختیار جهان معرفی می‌کند، ناتوانی‌اش در ساماندهی ساده‌ترین رفتارهای پیروانش، نمونه‌ای روشن از تضاد ادعا و واقعیت در رهبران فرقه‌های انحرافی است؛ جریانی که بیش از «قدرت»، بر پایه توهم و نیاز بیمارگونه به اطاعت بنا شده است.
