این افتتاح به ظاهر ساده، اگرچه در مقیاس محلی تعریف می‌شود، اما حجم غیرطبیعی استقبال اپوزیسیون از آن نشان می‌دهد ماجرا بسیار فراتر از یک کتابخانه روستایی است. وقتی جریان‌های معاند، از یارسان‌های خارج‌نشین تا چهره‌های فعال در شبکه‌سازی سیاسی، یک مرکز فرهنگی کوچک را به «نماد» تبدیل می‌کنند، باید پرسید دقیقاً چه پروژه‌ای در حال پیشبرد است و چرا اینقدر برای مصادره فضاهای فرهنگی اهلحق عطش دارند. این همان نقطه‌ای است که متن حاضر، بی‌پرده و بی‌گذشت، پرده از آن بازی برمی‌دارد.
افتتاح کتابخانه کوچک روستای دره‌دریژ در کرمانشاه با استقبال گسترده و غیرمعمول جریان‌های اپوزیسیون و برخی فعالان اهلحق خارج‌نشین روبه‌رو شد؛ از جمله شعبه‌های اروپایی سازمان دموکراتیک یارسان، جوانان یارسان، دکتر فریدون کرمی عضو رهبری سازمان دموکراتیک یارسان، کیارش شهسواری اهلحق معاند. این حجم از توجه، آن هم به یک مرکز فرهنگی محدود، پرسش‌هایی درباره اهداف پشت‌پرده این بزرگ‌نمایی ایجاد کرده است.
این درحالی است که مسئول کتابخانه مجتبی ویسی _که سابقه بازداشت دارد_ پیش‌تر بیانیه «عدم فعالیت سیاسی» کتابخانه را منتشر کرده بود و تاکید وی بر غیرسیاسی بودن فعالیت‌های کتابخانه بر ابهامات مساله افزوده است. پرسش اصلی این است که چرا یک اقدام فرهنگی محلی، به محور برجسته‌سازی جریان‌های سیاسی تبدیل شده است و این توجه چه ارتباطی با تلاش اپوزیسیون برای نمادسازی هویتی و شبکه‌سازی در جامعه اهلحق دارد.
آیا اپوزسیون خارج نشین و معاند که تمام اهداف خود را در فعالیت‌های سیاسی خلاصه می‌کنند، درصدد سوء استفاده از چنین اماکن و جریاناتی نیستند؟ آیا بزرگان اهلحق سنتی برای محافظت از پیروان خود نباید دربرابر اقدامات اینچنینی واکنش نشان دهند؟
