تشکیلات جهانی بهائیت با انتشار بیانیه‌ای از شرکت در دومین اجلاس جهانی توسعه اجتماعی در دوحه قطر ابراز خرسندی کرده و این حضور را گامی مؤثر در جهت تحقق اهداف توسعه اجتماعی و تثبیت نقش خود در اجرای دستور کار ۲۰۳۰ دانسته است؛ اقدامی که از نگاه ناظران، نشانه‌ای از تلاش این تشکیلات برای پیوندزدن آموزه‌های ایدئولوژیک خود با برنامه‌های جهانی نهادهای بین‌المللی به شمار می‌آید.
تشکیلات جهانی بهائیت با انتشار پیامی رسمی، از مشارکت هیئت نمایندگی خود در دومین اجلاس جهانی توسعه اجتماعی که از ۱۳ تا ۱۵ آبان‌ماه ۱۴۰۳ (۴ تا ۶ نوامبر ۲۰۲۴) در دوحه قطر برگزار شد، ابراز رضایت کرده است.
این اجلاس که با تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۶ فوریه ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شد، با هدف بررسی شکاف‌های موجود در مسیر توسعه اجتماعی، تعهد مجدد به «اعلامیه کپنهاگ» و ارزیابی روند اجرای «دستور کار ۲۰۳۰» برگزار گردید. در این نشست، نمایندگان کشورها، سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای مدنی، مؤسسات دانشگاهی و بخش خصوصی حضور داشتند.
حضور فعال هیئت بهائی
پیش از آغاز اجلاس، رسانه‌های وابسته به تشکیلات بهایی از حضور هیئتی ۹ نفره متشکل از نمایندگان «جامعه بین‌المللی بهائی» (BIC) در نیویورک و ژنو و اعضای منطقه‌ای در قاهره خبر داده بودند. این هیئت در مراسم افتتاحیه حضور یافت و یکی از اعضا، سیسیلیا شیرمایستر، در نشست اصلی سخنرانی کرد.
تشکیلات بهایی اعلام کرده است که شرکت در جلسات متعدد، گفت‌وگو با مقامات و چهره‌های قطری، حضور رسانه‌ای و ارتباط با نمایندگان خاندان سلطنتی قطر، بخشی از برنامه‌های هیئت در حاشیه اجلاس بوده است. در بیانیه پایانی، این تشکیلات ضمن «ابراز خشنودی از نتایج اجلاس» تأکید کرده که حضور در این رویداد را فرصتی برای تجدید تعهد نسبت به اهداف توسعه اجتماعی سازمان ملل متحد ارزیابی می‌کند.
پیوند ایدئولوژیک با سند ۲۰۳۰
هم‌زمان با برگزاری اجلاس، وب‌سایت رسمی تشکیلات بهایی مقاله‌ای با عنوان «چارچوب‌هایی برای فهم جهان» به قلم استیون ال. باسرمن منتشر کرد. در این مقاله، تحت عنوان فرعی «چارچوب‌های روزانه»، برنامه‌ها و اقدامات اجتماعی مرتبط با توسعه اجتماعی و اقتصادی از منظر آموزه‌های بهائیت تبیین شده است.
تحلیل‌گران معتقدند که این مقاله و سایر بیانیه‌های منتشرشده از سوی تشکیلات بهایی، نشان‌دهنده تلاش سازمان‌یافته این فرقه برای هماهنگ‌سازی اهداف خود با دستور کار جهانی توسعه پایدار (۲۰۳۰) است؛ تلاشی که از نگاه منتقدان، بیش از آنکه صرفاً جنبه دینی یا فرهنگی داشته باشد، در راستای شکل‌دهی به نوعی حاکمیت جهانی مبتنی بر الگوهای غربی و ساختارهای نهادگرای بین‌المللی ارزیابی می‌شود.
جمع‌بندی
ابراز رضایت تشکیلات بهایی از حضور در اجلاس دوحه و تأکید بر هم‌سویی کامل با برنامه‌های توسعه اجتماعی سازمان ملل، از منظر ناظران سیاسی و رسانه‌ای، نشانه‌ای از پیشبرد اهداف ترکیبی و چندلایه این فرقه در عرصه جهانی است؛ اهدافی که در ظاهر بر «توسعه و صلح» تأکید دارند اما در عمل، به تقویت شبکه‌های نفوذ فرهنگی و ایدئولوژیک در قالب دستور کار ۲۰۳۰ منتهی می‌شوند.
