اعلام موجودیت تشکل تازه‌ای با نام «جنبش میهنی یارسان – ایران (جمیا)» از طریق شبکه ضدایرانی «من‌وتو»، به موجی از واکنش‌های تند در میان جریان‌های کردی-نژادی منجر شد. رهبران جریان‌های تجزیه‌طلب، این حرکت را «خیانت به ملت کرد» خوانده‌اند، در حالی که مؤسسان جمیا خود را ملی‌گرا و مدافع تمامیت ارضی ایران معرفی می‌کنند.
در پی اعلام موجودیت «جنبش میهنی یارسان – ایران (جمیا)» از طریق رسانه معاند «من‌وتو»، آشتیاکو پورکریم، رهبر جریان تجزیه‌طلب «جنبش استقلال‌طلبان کوردستان»، با انتشار بیانیه‌ای تند این تشکل را «خیانت به ملت کرد» توصیف کرد.
پورکریم با رد هرگونه هویت ایرانی برای آیین یارسان، بر لزوم جدایی کامل کردستان از ایران تأکید کرده است؛ موضعی که در تضاد آشکار با رویکرد «جمیا» قرار دارد.
این جنبش نوظهور، خود را جریان ملی‌گرا، معتقد به همزیستی اقوام و مدافع تمامیت ارضی ایران معرفی می‌کند.
این تقابل را باید نشانه‌ای از شکاف عمیق میان جریان‌های اپوزیسیون خارج‌نشین و تضاد بنیادین میان دو محور سلطنت‌طلب و تجزیه‌طلب یارسانی دانست؛ شکافی که وابستگی خارجی، رقابت رسانه‌ای و نداشتن راهبرد منسجم در میان مخالفان ایران را آشکار کرده است.
در حال حاضر، بسیاری از جریان‌های اپوزیسیون با استفاده ابزاری از نام و باورهای آیینی یارسان، در پی مشروعیت‌بخشی به فعالیت‌های سیاسی خود هستند؛ در حالی که یارسان در اصل یک مکتب اعتقادی با ریشه‌های عرفانی و اخلاقی است، نه یک جنبش سیاسی.
در صورت نبود روشنگری از سوی رهبران سنتی و مذهبی یارسان، احتمال تأثیرپذیری بخشی از پیروان سنتی این آیین از جریان‌های بیرونی و رسانه‌های معاند وجود دارد.
