اخیراً و همزمان با فرارسیدن سال نوی یهودی (روش‌هشانا)، رضا پهلوی در سخنرانی خود در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC)، بار دیگر از طرح موسوم به «پیمان کوروش» برای عادی‌سازی روابط میان ایران و اسرائیل دفاع کرد. این رویداد که در ظاهر یک نشست آکادمیک به نظر می‌رسید، در واقع یک عملیات نفوذ سیاسی کاملاً مهندسی‌شده بود که توسط شبکه‌ای از نهادها و چهره‌های لابی صهیونیستی طراحی و اجرا شد.
ویترین علمی برای یک پروژه کثیف سیاسی
این برنامه توسط موسسه کاسدن USC برگزار شد؛ موسسه‌ای که در پوشش «مطالعه نقش یهودیان در زندگی آمریکا»، به عنوان یک ویترین معتبر آکادمیک برای پیشبرد اهداف سیاسی لابی‌های صهیونیستی عمل می‌کند. حامی مالی اصلی این رویداد نیز، خانواده ریموند و دینا لوی، از چهره‌های ثروتمند و پرنفوذ جامعه یهودیان ایرانی‌تبار لس‌آنجلس بودند. نقش خانواده لوی در این پروژه، تأمین سرمایه مالی و مهم‌تر از آن، سرمایه نمادین بود تا این اقدام، یک دغدغه «اصیل» از سوی جامعه «ایرانیان» جلوه کند و ماهیت کاملاً صهیونیستی آن پنهان بماند.
پیوند زدن «روش‌هشانا» به یک دستور کار سیاسی
مجله «Jewish Journal» که این رویداد را پوشش داده، تلاش کرد تا با پیوند زدن مفاهیم دینی سال نوی یهودی مانند «امید» و «نوزایی» به سخنرانی پهلوی، به این پروژه سیاسی، وجهه‌ای مقدس و تاریخی ببخشد. این رسانه لابی صهیونیستی، تقاطع این دو رویداد را نه یک «تصادف»، که یک «همگرایی امید» توصیف کرد.
«پیمان کوروش»؛ محور اصلی سخنرانی
محور اصلی سخنرانی پهلوی، تاکید بر طرح «پیمان کوروش» بود؛ طرحی که با مصادره نام پادشاه باستانی ایران، به دنبال ایجاد یک «شراکت» به جای «دشمنی» با رژیم کودک کش صهیونی است. او در این سخنرانی که با حضور دانشجویان و اعضای جامعه محلی برگزار شد، ادعا کرد که صلح پایدار نیازمند «صداقت درباره گذشته و امید به آینده» است.
نقش‌آفرینی مهره‌های رسانه‌ای
در بخش دیگری از این برنامه، تبی رفائل (Tabby Refael)، نویسنده یهودی ایرانی‌تبار که به عنوان یک «پناهنده» معرفی می‌شود، در گفتگویی از پیش طراحی‌شده با رضا پهلوی، نقش مهره رسانه‌ای و «صدای مردمی» را ایفا کرد. وظیفه او، طرح سوالاتی احساسی برای منحرف کردن بحث از واقعیت‌های سخت سیاسی به سمت مفاهیم انتزاعی و فریبنده‌ای چون «سفرهای شخصی که تاریخ را شکل می‌دهند» بود.
این رویداد در نهایت با این پیام به پایان رسید که «پیمان کوروش» نماد یک «سحرگاه جدید» برای منطقه غرب آسیا است؛ سحرگاهی که بر پایه «گفتگو» و «چشم‌انداز» مشترک با رژیم سفاک صهیونیستی بنا خواهد شد.
