از «دیاران» تا شیطان‌سازی؛ نگاهی انتقادی به پرونده علی یعقوبی
یکی از چهره‌هایی که در دهه ۸۰ با ادعای ارتباط با عالم غیب مورد توجه قرار گرفت، «علی یعقوبی» بود؛ فردی که با افسانه‌سازی‌هایی مانند روایت «دیاران» تلاش کرد ترکیبی از تخیل، ماوراء و روایت‌های جعلی را به‌عنوان تحلیل دینی ارائه دهد.
گرچه در همان زمان با روشنگری‌ها فعالیت او تا حدی مهار شد، اما متأسفانه برخی خواص فرهنگی و هنری با او ارتباطاتی داشتند.
ادعای «دیاران» که به موجودات ماورایی در رژیم صهیونیستی می‌پردازد، از نظر قرآنی و روایی کاملاً بی‌پایه است. در حالی‌که قرآن حضور شیاطین و اجنه را تأیید می‌کند، اما شکل مواجهه با آن‌ها را به‌روشنی تبیین کرده: شیاطین در قالب وسوسه، گمراهی، و نفوذ تدریجی عمل می‌کنند، نه با موجودات فانتزی یا شبه‌افسانه‌ای.
بر اساس آیات قرآن، کید شیطان ضعیف است و تنها کسانی که ولایت او را بپذیرند، در دام او می‌افتند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز در نهج‌البلاغه می‌فرماید: شیطان از طریق انسان‌هایی که تسخیر می‌شوند، عمل می‌کند. بر این اساس، نسبت دادن تسخیر شیطانی به رؤسای دولت‌ها یا تحلیل‌های فانتزی بدون مبنا، بیشتر از آن‌که دینی باشد، انحرافی و خیال‌پردازانه است.
در این ویدیو، پشت‌پرده پرونده علی یعقوبی و خطر افسانه‌سازی با پوشش معنوی و سیاسی را بررسی می‌کنیم.
استاد حسین عرب ( مدیر اندیشکده تخصصی نقد فرق و ادیان پندار )
