در پست اخیر اینستاگرامی دکتر محمدعلی سلطانی، پژوهشگر برجسته اهلحق، بار دیگر زخمهای کهنه روستای زرده در دالاهو و رنج مستمر قربانیان حملات شیمیایی به تصویر کشیده شد. سلطانی با لحنی گزنده از «تبعیض شرمآور» و «رنج جانکاه» چند دههای سخن گفت که بر مردم این منطقه سایه افکنده و فریادشان «به گوش هیچکس نرسیده است.»
این محقق اهلحق، ضمن تجلیل از مقاومت و شهامت مردم زرده در برابر بمباران شیمیایی رژیم بعث، پرسشهای اساسی و تکاندهندهای را مطرح میکند: «اما در وطن خودمان باید چه کنیم؟» و «آیا حتی یک لحظه میتوانید زندگی در خاک و هوای آلوده زرده را با آن تاولها و زخمها و نفسهای بریده مجروحانش تصور کنید؟» این پرسشها به وضوح نشاندهنده بیعدالتی سیستماتیک نسبت به ساکنان این منطقه و انتقادی جدی به وضعیت فعلی و کمتوجهی به معضلات مردم زرده است.
تأکید سلطانی بر اینکه «فریادشان به جایی نمیرسد» گویای این واقعیت تلخ است که پس از گذشت دههها از آن فاجعه، هم زخمهای جسمی و هم دردهای روحی مردم زرده التیام نیافته و مسئولان ذیربط پاسخی درخور به این مصائب ندادهاند.
این گونه انتقادها، هرچند با زبانی غیرمستقیم بیان میشوند، اما به روشنی بر مسئولیتپذیری حکومت در قبال تمامی شهروندان تأکید دارند. رسیدگی به این گونه مطالبات میتواند به کاهش تنشها در مناطق اهلحقنشین کمک شایانی کند.