در پی حمله اخیر رژیم صهیونیستی به زندان اوین و انتقال زندانیان به مکان‌های دیگر، برخی رسانه‌ها و منابع وابسته به جریان بهایی، به جای محکوم کردن این اقدام خصمانه، تمرکز خود را بر فضاسازی و شایعه‌پراکنی پیرامون وضعیت زندانیان قرار داده‌اند. این منابع با بهره‌گیری از فضای رسانه‌ای، تلاش کرده‌اند تا افکار عمومی را از واقعیت تجاوز آشکار اسرائیل منحرف ساخته و روایتی یک‌سویه و سیاسی از وضعیت زندان ارائه دهند.
محورهای اصلی این فضاسازی تبلیغاتی به شرح زیر است:
انتشار ادعاهایی درباره وضعیت نامناسب زندانیان، از جمله کمبود فضا برای استراحت و مشکلات بهداشتی.
طرح شایعاتی درباره نامعلوم بودن وضعیت برخی زندانیان، بدون ارائه سند مشخص.
تمرکز هدفمند بر فریبا کمال‌آبادی، یکی از زندانیان بهایی، برای بهره‌برداری احساسی و بین‌المللی.
تکرار خواسته‌های قدیمی مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی، بدون توجه به فرآیندهای قانونی.
اتهام‌زنی به مسئولان زندان با هدف ایجاد بی‌اعتمادی عمومی.
طرح شایعه درباره قطع ملاقات زندانیان با خانواده‌های خود.
توهین آشکار به نظام جمهوری اسلامی و مقامات آن در کنار این شایعات، به‌عنوان بخشی از عملیات روانی علیه کشور.
این رویکرد، بخشی از الگوی شناخته‌شده رسانه‌ای بهاییان و هم‌پوشان رسانه‌ای آنان است که تلاش می‌کنند با تحریف رویدادها و استفاده از احساسات عمومی، منافع گروهی و سیاسی خود را دنبال کنند؛ در حالی که خود از محکومیت اقدامات ضدبشری رژیم اسرائیل – به‌ویژه حمله به زندان و تهدید جان زندانیان – طفره رفته‌اند.
بی‌اعتنایی این منابع به اصل حمله و تمرکز بر حاشیه‌ها، نشانه‌ای از نیت سیاسی پشت پرده چنین روایت‌هایی است؛ روایتی که به جای حمایت از امنیت زندانیان، ابزار فشار سیاسی علیه نظام تلقی می‌شود.
