بیت‌العدل اعظم، مرکز جهانی جامعه بهائی، در پیام ۲۹ اسفند ۱۴۰۳ (۱۹ مارس ۲۰۲۵) خطاب به بهائیان جهان، بر نقش محوری خانواده در پیشبرد اهداف جامعه بهائی تأکید کرد. این پیام که در چارچوب «نقشه ۹ ساله» و طرح‌های جامعه‌سازی منتشر شده، خانواده را سنگ بنای تحول اجتماعی معرفی می‌کند.
محورهای کلیدی پیام:
۱. خانواده به عنوان پایه جامعه:
خانواده «سنگ بنای اساسی نظم اجتماعی» و «نخستین بستر رشد روحانی و اخلاقی» توصیف شده است.
سلامت جوامع مستقیماً به سلامت خانواده‌ها وابسته دانسته شده است.
تأکید بر ضرورت ایجاد «الگوی جدیدی از زندگی خانوادگی» متناسب با نیازهای عصر بلوغ بشری.
۲. ازدواج بهائی:
ازدواج «پیوندی جسمانی و معنوی» با تأثیرات دنیوی و اخروی تعریف شده است.
اصل تساوی زن و مرد محور اصلی روابط زناشویی معرفی شده است.
ازدواج بهائی باید به مشارکت طرفین در «برنامه‌های جامعه بهائی» منجر شود.
۳. وظایف خانواده بهائی:
تربیت کودکان بر اساس آموزه‌های بهائی.
خدمت کامل به تشکیلات بهائی.
مشارکت فعال در طرح‌های جامعه‌سازی.
دوری از تعصبات سنتی (از جمله غیرت ناموسی و میهنی).
پرداخت وجوه مالی (وجوه الایمان، واجبات حضرت حق).
۴. دستورالعمل‌های عملی:
اجرای آموزش‌های بهائی در خانواده.
تبدیل خانه بهائی به «مرکز نور و هدایت روحانی».
استفاده از مشورت در تصمیم‌گیری‌های خانوادگی.
الگوسازی برای سایر خانواده‌ها در اخلاق و رفتار اجتماعی.
تحلیل محتوا:
پیام حاضر خانواده را نه به عنوان نهادی مستقل، بلکه به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف تشکیلاتی جامعه بهائی معرفی می‌کند. برخی نکات قابل تأمل:
تأکید بر لزوم هماهنگی کامل خانواده با دستورات تشکیلات: این تأکید نشان‌دهنده نیاز به همسویی خانواده‌ها با اهداف و اهداف تشکیلات بهائی است.
نفی هویت مستقل خانواده در برابر خواسته‌های تشکیلات: این نگرش می‌تواند منجر به از بین رفتن هویت فردی اعضای خانواده شود.
تشویق به قطع وابستگی‌های سنتی و جایگزینی آن با وفاداری به تشکیلات: این امر ممکن است منجر به تضعیف ارتباطات خانوادگی و فرهنگی قبلی شود.
اولویت دادن به اهداف جامعه بهائی بر نیازهای فردی اعضای خانواده: این سیاست می‌تواند به فشار‌های اجتماعی بر روی اعضای خانواده جهت تطابق با خواسته‌های تشکیلات منجر شود.
این پیام نشان‌دهنده تلاشی است که خانواده را به عنوان ابزاری در خدمت اهداف بزرگ‌تر جامعه بهائی توصیف می‌کند و در عین حال ممکن است منجر به چالش‌های هویتی و اجتماعی برای اعضای خانواده‌ها گردد.
