با آغاز آتش‌بس شکننده میان ایران و رژیم صهیونیستی، میرحسین موسوی از سران فتنه ۸۸ با انتشار بیانیه‌ای ضمن طرح شعارهای وحدت‌طلبانه، خواستار برگزاری همه‌پرسی در کشور شد. این درخواست با واکنش‌های متفاوتی از سوی گروه‌ها و جریان‌های سیاسی و مذهبی مواجه شد که از جمله می‌توان به موضع‌گیری تشکیلات بهائیت اشاره کرد.
شاهین میلانی، از چهره‌های شناخته شده این فرقه، در واکنشی دوگانه از یک سو این بیانیه را نشانه‌ای از تفرقه‌افکنی در ایران دانست و از سوی دیگر موسوی را مستحق محاکمه پس از “پیروزی” عنوان کرد. عرفان ثابتی، تئوریسین و مبلغ بهائی نیز با انتشار مطلبی، سابقه بهائی‌ستیزی موسوی از دهه ۶۰ تاکنون را مورد اشاره قرار داد و نوشت: «آقای مهندس موسوی تا امروز، چه پیش از حصر ظالمانه و چه پس از آن، حتی یک بار هم از اقدامات بهائی‌ستیزانه‌ی خود ابراز پشیمانی نکرده‌اند.»
جالب آنکه ثابتی با وجود حمایت ظاهری از محتوای بیانیه، خواستار محاکمه موسوی به دلیل مواضع ضدبهائی او شده است. این تناقض در مواضع، در اظهارات سایر بهائیان فعال در فضای مجازی نیز مشهود بود که برخی به استقبال از بیانیه پرداختند و برخی دیگر به تخریب شخصیت موسوی و توهین به وی روی آوردند.
شبکه منوتو نیز با انتشار مطلبی تحت عنوان «امضاکنندگان بیانیه حمایت از موسوی؛ از ستایش انقلاب ۵۷ تا پولشویی و قاچاق»، به بهانه این موضوع، به تخریب چهره‌های اصلاح‌طلب پرداخت. تحلیل نهایی حاکی از آن است که به رغم امکان استفاده تبلیغاتی از این بیانیه برای فضاسازی علیه کشور، تشکیلات بهائیت رویکردی دوگانه در قبال آن در پیش گرفته و بیشتر به تخریب شخص موسوی و حامیانش متمرکز شده است.
