در شرایطی که ایران تحت شدیدترین حملات هوایی رژیم صهیونیستی قرار داشت و مردم و مسئولان کشور درگیر مدیریت یکی از خشن‌ترین جنگ‌های مستقیم تاریخ جمهوری اسلامی بودند، یکی از مدعیان معنویت و عرفان با طرح ادعاهایی غیرمعمول و تحریک‌آمیز، موجب تنش و ایجاد نگرانی در فضای عمومی و امنیتی کشور شد. مهدی ولی‌پور، چهره‌ای شناخته‌شده در میان طریقت‌های مدرن با گرایش‌های شبه‌عرفانی، در بحبوحه جنگ، اقداماتی را در پیش گرفت که یادآور الگوهای رفتاری محمدعلی طاهری، بنیان‌گذار عرفان حلقه، بود.
ولی‌پور که خود را متصل به موجودی خیالی به نام «شاه جهان» می‌داند، هم‌زمان با حملات سنگین رژیم صهیونیستی به مراکز نظامی و امنیتی کشور، به شکل «تصادفی» نام برخی ساختمان‌های امنیتی در تهران را مطرح کرد و با تکرار عبارت «زده شود»، مدعی شد که از طریق انرژی ماورایی در حال هدایت نیروهای نظامی دشمن برای هدف قرار دادن این اماکن است. این اظهارات، نه‌تنها جنبه‌ای عوام‌فریبانه داشت، بلکه مصداقی از ایفای نقش تبلیغاتی و روانی در جهت منافع دشمن تلقی شد.
مهدی ولی‌پور که خود را جانشین معنوی سعید محمدی دورکی معرفی می‌کند، پس از هدف قرار گرفتن زندان اوین در جریان تجاوز هوایی، مدعی شد که برخی زندانیان سیاسی، از جمله دورکی، به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند و در شرایط بهداشتی وخیمی قرار دارند. او سپس با سوءاستفاده از حال‌وهوای عاطفی ایام عاشورا، از هواداران خود خواست که به زندان تهران بزرگ یورش ببرند.
در راستای تقویت روحیه طرفداران، وی وعده داد که «نیروی سوم» ـ نیرویی خیالی و زاده توهمات مربوط به سعید محمدی دورکی ـ در این اقدام به یاری آن‌ها خواهد شتافت و درهای زندان به‌روی‌شان گشوده خواهد شد. این تحریکات، منجر به اقدام عملی شماری از فریب‌خوردگان شد که نهایتاً با مداخله نیروهای انتظامی، تعدادی از آنان بازداشت شدند.
رفتارهای مهدی ولی‌پور، به‌ویژه فراخوان‌های آشکار برای اقدام عملی در فضای عمومی، شباهتی غیرقابل انکار با رویه‌های پیشین محمدعلی طاهری دارد. طاهری نیز در سال‌های فعالیت خود با تحریک پیروانش و انتشار پیام‌های ساختارشکنانه، کوشید افکار عمومی بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری غربی را نسبت به وضعیت خود و کشور حساس کند. امروز به نظر می‌رسد ولی‌پور با هدف تکرار همین مسیر، پیروان خود را به سمت اقداماتی سوق می‌دهد که می‌تواند برای کشور هزینه‌ساز باشد.
در نهایت، آن‌چه از رفتارهای اخیر ولی‌پور برمی‌آید، تلاشی است آگاهانه برای مهندسی معکوس سناریوی استاد سابق خود؛ سناریویی که در آن فریب‌خوردگان، ناخواسته به ابزاری برای پرونده‌سازی علیه جمهوری اسلامی تبدیل می‌شوند. استفاده ابزاری از مفاهیم عرفانی و باورهای دینی، آن هم در شرایطی حساس چون جنگ و عزاداری عاشورا، نه‌تنها فاقد مشروعیت اخلاقی و دینی است، بلکه مخاطراتی جدی برای ثبات اجتماعی و امنیت ملی در پی دارد.
