عکسی که الهام یعقوبیان و میشل کاهن در مرز غزه منتشر کردند، یک تصویر تبلیغاتی ساده نیست؛ صحنه‌ای است از نمایش حساب‌شده‌ای که در آن خاک خون‌آلود فلسطین به دکور پروپاگاندای سیاسی بدل شده است. این دو چهره یهودی ایرانی‌تبار، با شعار «دشمن مشترک ما جمهوری اسلامی است»، مظلومیت واقعی را مصادره کرده و جنگ را در پوشش صلح‌طلبی به نمایش گذاشته‌اند؛ تصویری که در ظاهر پیام دوستی دارد، اما در عمق خود، عادی‌سازی جنایت و مقدمه‌چینی برای درگیری آینده است.
الهام یعقوبیان، مهره اپوزیسیون و رئیس سازمان خودخوانده همبستگی ایران و اسرائیل، به همراه میشل کاهن، دیگر چهره یهودی ایرانی‌تبار، به تازگی با حضور در مرز غزه، تصویری یادگاری با سربازان رژیم اشغالگر صهیونیستی منتشر کردند. پیام همراه این تصویر، یک شعار حساب‌شده بود: «ایرانی‌ها و اسرائیلی‌ها دشمن نیستند، هر دو قربانی یک دشمن مشترک هستند: جمهوری اسلامی ایران.»
یک عکس یادگاری در تئاتر جنگ
این یک عکس ساده نیست؛ بلکه یک صحنه تئاتر جنگی است که کارگردانی دقیقی دارد. مکان، مرز غزه است؛ جایی که ویرانه‌ها و خون فلسطینیان به پس‌زمینه یک عکس تبلیغاتی تبدیل می‌شود. بازیگران، دو چهره یهودی ایرانی‌تبار هستند: یکی سیاسی (الهام یعقوبیان) و دیگری با پوشش انسانی (میشل کاهن). و سیاهی‌لشکر، سربازانی هستند که عاملان اصلی فاجعه انسانی در همان نزدیکی‌اند.
اما مهم‌ترین عنصر صحنه، پرچم‌ها هستند: پرچم رژیم منحوس صهیونیستی در کنار پرچم شیر و خورشید. این دو پرچم، به طور نمادین، اتحاد سیاسی مورد نظر آنها را به تصویر می‌کشند: اتحاد میان اسرائیل کنونی و «ایران آینده»ای که آنها در ذهن دارند؛ ایرانی که به دوران پهلوی بازگشته است. گرفتن عکس یادگاری با این ترکیب از بازیگران و نمادها در این صحنه، خود یک بیانیه کوبنده است: «ما نه تنها این جنگ را تأیید می‌کنیم، بلکه آینده منطقه را در اتحاد میان خودمان و یک ایران غیرانقلابی می‌بینیم.»
مصادره «مظلومیت» و حذف قربانی واقعی
فیلمنامه این نمایش، بر یک شعار استوار است: «هر دو قربانی جمهوری اسلامی هستیم.» این شعار، هسته اصلی این عملیات فریب است. در مرز غزه، قربانی اصلی و بلافصل، مردم مظلوم فلسطین هستند. اما این فیلمنامه با یک جایگزینی هوشمندانه، «اسرائیلی‌ها» را به جای «فلسطینیان» در جایگاه قربانی قرار می‌دهد و به این ترتیب، قربانی واقعی را به طور کامل از صحنه حذف می‌کند. این هم‌سطح‌سازی فریبنده، رنج مردم ایران را با اقدامات یک رژیم اشغالگر در یک سطح قرار می‌دهد تا عاملیت و مسئولیت رژیم سفاک صهیونی را پاک کند.
از عادی‌سازی جنایت تا مشروعیت‌بخشی به جنگ آینده
اما هدف نهایی این نمایش چیست؟ این شعار با معرفی جمهوری اسلامی به عنوان «دشمن مشترک» و منشأ تمام رنج‌ها، در حال مهندسی یک هدف دوگانه است:
در حال حاضر: عادی‌سازی جنایت علیه فلسطینیان با منحرف کردن توجهات و مقصرنمایی ایران.
در آینده: مشروعیت‌بخشی به هرگونه اقدام نظامی علیه ایران، نه به عنوان یک تجاوز، بلکه به عنوان یک «اقدام آزادی‌بخش» برای هر دو ملت!
کلام آخر
این عکس یادگاری، یک بیانیه صلح نیست؛ بلکه یک بیانیه جنگی است که در لفافه‌ای از صلح‌طلبی پیچیده شده است. این نمایش، نمونه‌ای عریان از «کسب‌وکار مظلومیت» است که در آن، هویت ایرانی به ابزاری برای عادی‌سازی یک جنایت و همزمان، زمینه‌سازی برای یک درگیری جدید تبدیل می‌شود. این، داستان دوستی دو ملت نیست؛ داستان استفاده ابزاری از یک ملت برای توجیه جنگ علیه ملتی دیگر است.
