در حالی که «بیداری کندالینی» در معنویت‌های نوپدید به عنوان اوج شکوفایی معنوی تبلیغ می‌شود، گزارش‌های متعددی از عوارض شدید جسمی و روانی آن حکایت دارد. آیا این علائم، نشانه‌های یک تحول مثبت هستند یا عوارض جانبی یک مداخله ماورایی خطرناک که علم پزشکی نیز در تشخیص و درمان آن ناتوان است؟
محمدجواد نصیری، پژوهشگر متخصص در حوزه معنویت‌های نوپدید، در این تحلیل کارشناسی به بررسی دقیق علائم و پیامدهای «بیداری کندالینی» می‌پردازد. او با استناد به منابع مروجان این حوزه، طیف گسترده‌ای از اختلالات فیزیکی (مشکلات قلبی، دردهای ستون فقرات، اختلالات گوارشی) و بحران‌های روانی (نوسانات شدید خلقی، اضطراب، خشم‌های غیرقابل کنترل، بی‌خوابی و دگرگونی‌های هویتی) را به عنوان عوارض جانبی این تجربه فهرست می‌کند.
نقطه کلیدی این تحلیل، ریشه‌یابی علت این سندروم است. نصیری استدلال می‌کند که چون این علائم منشأ فیزیکی مشخصی ندارند، علم پزشکی قادر به درمان آن‌ها نیست. از منظر الهیات اسلامی، این پدیده‌ها با مفهوم «مَس» یا «تخبط شیطان» (آسیب و دیوانگی ناشی از تماس با جن) که در آیه ۲۷۵ سوره بقره به آن اشاره شده، انطباق کامل دارد.
بر اساس این دیدگاه، «بیداری کندالینی» در واقع یک عنوان فریبنده برای فرایند «مَس‌شدگی» یا تسخیر بدن توسط موجودات غیرارگانیک (اجنه) است. بنابراین، علائم مذکور نه نشانه‌های رشد معنوی، بلکه عوارض ورود یک عامل ماورایی مخرب به جسم و روان فرد است که او را در یک بحران لاعلاج رها می‌کند.
