ادعای تازه ماهان تیموری فقط یک خطای فکری نیست؛ تلاشی آگاهانه است برای پیوند زدن معنویت با ثروت و تبدیل پیامبری به امتیازی طبقاتی. او با تحریف زندگی انبیایی که سال‌ها در تنگدستی، رنج و ساده‌زیستی زیستند، می‌کوشد مادی‌گرایی افراطی را به‌جای معنویت اصیل بنشاند؛ مسیری که نه‌تنها تاریخ ادیان را مخدوش می‌کند، بلکه ارزش‌های بنیادین اخلاقی را نیز به نفع گفتمان «معنویت لوکس» مصادره می‌کند.
ماهان تیموری، از مروجان فعال معنویت‌های بدون دین، در ادعایی جنجالی مقام پیامبری را “شغل خانوادگی” ثروتمندان خواند و با تحریف تاریخ انبیا، ثروت را شرط تأثیرگذاری معنوی معرفی کرد.
ماهان تیموری در پستی جنجالی که به تازگی در فضای مجازی منتشر شده،با بیان ادعاهایی عجیب درباره پیامبران، مقام پیامبری را یک «شغل خانوادگی» توصیف کرد. وی در این کلیپ مدعی شد: «ما ۱۲۴ هزار پیامبر داشتیم که حتی یکی از آنها فقیر نبوده… همه آنها یا سرزمین داشتند یا قدرت داشتند یا نفوذ داشتند.»
این مروج معنویت‌های نوظهور با اشاره به پیامبر اسلام(ص) ادعا کرد: «همسر پیامبر اسلام ثروتمندترین زن عرب بود» و از این نتیجه گرفت که «اگر می‌خواهی تاثیرگذار باشی باید پولدار باشی… خدا افراد پولدار را بیشتر دوست دارد».
شواهد تاریخی متقنی وجود دارد که زندگی بسیاری از پیامبران الهی با ادعاهای تیموری در تضاد کامل است. به عنوان مثال، حضرت موسی(ع) پس از فرار از مصر چنان دچار فقر و گرسنگی شده بود که به گفته مورخین، پوست شکم ایشان به پشتش چسبیده بود.
همچنین حضرت داوود(ع) در دوران چوپانی خود زندگی ساده‌ای داشت و امیرالمؤمنین علی(ع) و حضرت زهرا(س) گاه چنان در تنگنای مالی بودند که برای چند روز متوالی غذای کافی نداشتند.
این در حالی است که تیموری با انتخاب گزینشی بخش‌هایی از زندگی پیامبران و نادیده گرفتن جنبه‌های اصلی زندگی آنان مانند ساده‌زیستی و قناعت، در حال تحریف تاریخ ادیان است.
ادعاهای ماهان تیموری نمونه بارز«معنویت مصرفی» است که با تحریف مفاهیم اصیل دینی در پی ترویج مادی‌گرایی افراطی است. جالب توجه اینکه نه تنها خود تیموری، بلکه سایر اعضای خانواده او شامل خواهرش معصومه تیموری، برادرش محسن و عروسشان پریسا نصری نیز در ترویج سیستماتیک این باورهای انحرافی مشارکت دارند. چنین رویکردی به طور خطرناکی در حال زیرسؤال بردن ارزش‌های اصیل اسلامی مانند قناعت، ایثار و ساده‌زیستی است و معنویت را به کالایی لوکس و سرمایه‌دارانه تبدیل می‌کند. این پدیده نیازمند توجه و مقابله جدی نهادهای فرهنگی و دینی است.
