سرویس خبری تشکیلات بهایی (BWNS) در تاریخ ۱ مرداد ۱۴۰۴ از انتشار بیانیه جدید دفتر تشکیلات بهائی (BIC) در آدیس آبابا با عنوان «نقش ادیان و بازیگران دینی در پیشبرد رفاه معنوی و مادی در قاره آفریقا» خبر داد. بر اساس این گزارش، بیانیه مذکور به بررسی ظرفیت‌های جوامع دینی برای تقویت هماهنگی میان جمعیت‌های متنوع و هدایت تحولات اجتماعی معنادار در آفریقا پرداخته است.
شمونا مونیلال و سلیمان بِلای، از اعضای دفتر تشکیلات بهایی در آدیس آبابا، در این بیانیه به موضوعاتی همچون هدف اصلی دین، ملزومات گفتگوی بین‌ادیانی، راه‌حل‌های چالش‌های معنوی، توجه به سنت‌های دینی متنوع، لزوم رفاه پایدار و نقش فعالان دینی اشاره کرده‌اند. آن‌ها تقویت وحدت، پیشرفت تمدنی و مقابله با چالش‌های اجتماعی (چه معنوی و چه مادی) را از فواید بررسی این موضوعات برشمرده‌اند.
سرویس خبری تشکیلات بهایی این بیانیه را بازتاب‌دهنده بینش‌های حاصل از مشارکت دفتر مذکور در گفتگوهای بین‌ادیانی طی سال‌های اخیر دانسته و تأکید کرده که بخشی از این مشارکت‌ها به چگونگی همکاری جوامع دینی برای مقابله با چالش‌ها با استفاده از منابع معنوی خود اختصاص دارد. این رسانه در توصیف بیانیه نوشته است: «بیانیه جدید دفتر جامعه جهانی بهائی در آدیس آبابا خواستار همکاری عمیق‌تر میان جوامع دینی برای رسیدگی به چالش‌های اجتماعی پیش روی قاره آفریقا شده و بررسی می‌کند که چگونه اتحاد بین‌ادیانی می‌تواند به پیشرفت معنوی و مادی در این قاره کمک کند.»
اگرچه بیانیه دفتر نمایندگی تشکیلات بهایی در آدیس آبابا ظاهراً با هدف تقویت نقش دین و باورهای مذهبی در جوامع آفریقایی منتشر شده، اما توجه به وجود سنت‌های غلط و باورهای انحرافی قوم‌گرایانه در این قاره – و آمیختگی ادیان الهی با این باورها – نشان می‌دهد که تشکیلات بهایی در واقع به دنبال تثبیت و تقویت همین باورهای نادرست است.
در مقابل، بررسی منابع بهایی نشان می‌دهد که این تشکیلات در کشورهای آسیایی – به ویژه در آسیای میانه – در حال ترویج سکولاریزاسیون و کمرنگ کردن نقش دین در مدیریت مدنی و اجتماعی است. این دوگانگی رفتاری (حذف نقش دین در آسیا و تقویت آن در آفریقا) نشان‌دهنده وجود یک برنامه سازمان‌یافته و حساب‌شده در هر دو منطقه است.
به نظر می‌رسد بهائیت با در نظر گرفتن شرایط خاص هر کشور، منطقه یا قاره، برنامه‌های متفاوتی طراحی و اجرا می‌کند. این رویکرد انعطاف‌پذیر نشان می‌دهد که تشکیلات بهایی از استراتژی‌های متنوعی برای نفوذ در جوامع مختلف استفاده می‌کند تا در نهایت به اهداف کلان خود دست یابد.
