نرگس محمدی در ۱۴ اسفند با انتشار مطلبی از ملاقات خود با خانواده‌های فریبا کمال‌آبادی و مهوش ثابت خبر داد. وی با انتشار عکسی از خود در کنار روح‌الله طائفی (همسر فریبا کمال‌آبادی) نوشت:
«فریبا کمال‌آبادی در چهاردهمین سال زندان به سر می‌برد. بهائیان همواره تحت سرکوب جمهوری اسلامی بوده‌اند. آن‌ها شاهد و تجربه‌کننده شکنجه، سلول انفرادی، حبس، غارت اموال، محرومیت از تحصیل و شغل، اعدام و حتی قتل بوده‌اند. در این میان، فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، سلول انفرادی، شکنجه سفید و حتی جسمی، غارت اموال، اخراج و محرومیت از تحصیل را تجربه کرده‌اند. آن‌ها رنجی بی‌پایان و تشدیدشده را تحمل کرده‌اند و هنوز زیر تیغ استبداد دینی هستند که زن‌ستیزی آن با این دو زن و سایر زنان بهائی در این سال‌ها آشکار است. به یاد هم‌بندی بهائی‌ام، فریبا کمال‌آبادی، دیروز به خانه‌شان رفتیم. آقای طائفی از پایداری و ما از صبرش گفتیم. ایام روزه‌داری‌شان بود. به امید آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی. نرگس محمدی – ۱۵ اسفند ۱۴۰۳»
حمایت نرگس محمدی از بهائیان، پاسخی به حمایت‌های تشکیلات بهائیت از اقدامات هنجارشکنانه و خلاف عرف، شرع و قانون وی است. این حمایت‌های متقابل در سال‌های اخیر تداوم داشته و آخرین نمونه آن، دعوت تقی رحمانی (همسر نرگس محمدی) به همایش مشترک جامعه بهائی اسپانیا و دانشگاه لاس‌پالماس جزایر قناری در ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ بوده است.
