یکی از محوری‌ترین آموزه‌های فرقه بهائیت، اصل «جهان‌وطنی» و نفی ناسیونالیسم است. این دکترین که در ظاهر، پیامی جهان‌شمول و صلح‌آمیز را ترویج می‌کند، با بررسی عمیق‌تر، پرسش‌های بنیادینی را در مورد نیات واقعی و کارکردهای سیاسی آن برمی‌انگیزد. آیا نفی «حُبّ وطن» در دورانی که قدرت‌های استعماری برای فروپاشی امپراتوری‌ها و تضعیف هویت‌های ملی تلاش می‌کردند، یک هم‌زمانی تصادفی است؟
در این تحلیل، حجت‌الاسلام علیرضا روزبهیانی، پژوهشگر ارشد جریانات انحرافی، با استناد به متون کلیدی بهائیت، تناقض آشکار میان این دکترین و حمایت عملی رهبران این فرقه از پروژه سیاسی صهیونیسم را به چالش می‌کشد. چگونه یک جریان مدعی «فرا-ملی‌گرایی» می‌تواند از شکل‌گیری یک دولت-ملت مبتنی بر هویت قومی (اسرائیل) ابراز خرسندی کند؟
این ویدیو، فراتر از یک نقد درون‌دینی، به تحلیل ژئوپلیتیک یک ایدئولوژی می‌پردازد و این فرضیه را مطرح می‌کند که شعارهای انسان‌دوستانه می‌توانند به عنوان پوششی استراتژیک برای همسویی با پروژه‌های کلان سیاسی عمل کنند.
