در روزهای اخیر، تحولات غم‌انگیزی در فضای سیاسی ایران و خارج از آن به وقوع پیوسته است که جای نگرانی بسیاری را به وجود آورده است. جریان دراویش اپوزیسیون خارج‌نشین، به ویژه در شخص وحید بهشتی، به صراحت از حمایت خود از حمله نظامی به خاک ایران سخن گفته‌اند. این نوع اظهارات نه تنها نشان‌دهنده انحرافات فکری و سیاسی برخی گروه‌هاست بلکه نماینده حرکتی خطرناک علیه امنیت ملی کشور نیز به حساب می‌آید. در این متن به بررسی مواضع این جریان و تأثیرات آن پرداخته خواهد شد.
وحید بهشتی سردبیر رسانه رادیکال و معاند دُرتی‌وی و عضو فعال جریان درویشی اپوزیسیون مصطفی آزمایش در جلسه پارلمان اروپا شرکت کرده و با وقاحت هرچه تمام گفته: ما نماینده آن بخش از مردم ایران هستیم که موافق حمله نظامی به ایران است!
وی در مصاحبه‌های پی‌در پی با رسانه‌های معاندی همچون ایران‌اینترنشنال و شبکه آی۲۴ اسرائیل، با خوش رقصی برای رژیم کودک‌کش صهیونیستی تاکید کرده که پیام خود را مبنی بر اینکه رژیم اسرائیل راهی جز حمله نظامی به ایران ندارد را به بنیامین نتانیاهو منتقل کرده است!شایان ذکر است که جریان دراویش آنارشیست خارجِ کشور به سرکردگی مصطفی آزمایش و میدان‌داری امثال وحید بهشتی؛ چند سالی است که در محافل رسانه‌ای، علناً از ارتباط مستقیم و آشکار خود با سرویس‌های امنیتی رژیم غاصب صهیونیستی سخن به میان می‌آورند و برای سفید شویی از جنایات بی‌شمار این رژیم منحوس، ایفای نقش می‌کنند.
هرچند شمار فرقه رادیکال آزمایش از انگشتان دو دست هم تجاوز نمی‌کنند و جایگاهی ندارند، اما از آنجایی که این جریان رویکرد وقیحانه‌ای را درقبال میهن و مردم ایران در پیش گرفته و نام فرقه گنابادیه را بر خود گذاشته‌است، می‌طلبد که سران دراویش گنابادیه داخل کشور، سکوت طولانی خود را درباره این جریان خودفروخته بشکنند و نسبت خود را در خصوص این جریان مدعی درویشی و مواضع آنان، به صورت علنی بیان کنند.
در پایان، واضح است که اظهارات وحید بهشتی و حمایت از حمه نظامی به ایران، نه تنها تعبیری از بی‌مسئولیتی اجتماعی بلکه نشان‌دهنده یک خطر جدی برای امنیت و وحدت ملی کشور است. نیاز به یک موضع‌گیری قاطع از سوی سران دراویش گنابادیه در داخل ایران به شدت احساس می‌شود. سکوت در برابر چنین رفتارهایی تنها به مشروعیت بخشیدن به جریان‌های تفرقه‌افکن و خودفروخته‌ای می‌انجامد که به هیچ وجه نماینده مردم ایران نیستند. و این بر عهده تمامی نهادها و افراد دلسوزی است که باید همچنان در برابر چنین نگرش‌های مخرب ایستادگی کنند.
