خطای آشکار

استقبال از پائولو کوئیلو در سال ۷۹، نشانه‌ای از بی‌توجهی به ماهیت انحرافی آثار او بود.
این اقدام زمینه‌ی مشروعیت‌بخشی به عرفان‌های کاذب شد. در نهایت، چنین رفتاری یک لغزش جدی در سیاست‌گذاری فرهنگی کشور به شمار می‌آید.