در یک کلیپ آقای آزمندیان جهان را حاصل رویای خداوند می داند و رویای انسان ها را بخشی از رویا و خیالی از خیالات خداوند می پندارد. حتی پا را فراتر از این می گذارد و رویا را امری مقدس می داند.
برای اینکه التقاط حق و باطل در کلام آقای آزمندیان روشن شود به چند نکته اشاره می شود:
- منظور ایشان از رویا چیست؟ اگر منظور از رویا، خواب دیدن است نتیجه کلام ایشان این است که خداوند متعال مثل ما انسان ها می خوابد و در عالم خواب رویا می بیند. اگر منظور از رویا آرزوها است، باز هم نتیجه مناسبی ندارد. چرا که اموری را به خداوند متعال نسبت می دهد که خداوند آن را ندارد و دوست دارد که محقق شود.
- رویا چرا مقدس است؟ با چه دلیل و مستندی رویا تقدس پیدا می کند؟ آرزوهای مادی انسان مثل ثروت و موفقیت و پول و… به خودی خود چه تقدسی دارد؟
- چگونه رویا مترادف است با خلق از جانب خداوند متعال؟ خلق یعنی ایجاد کردن و رویا یعنی دیدن تصاویری در خواب.
نکته اساسی اینجا است که ایشان برای جذاب کردن سخنرانی های خود و حرف های نو زدن بدون هیچ ضابطه و قاعده ای کلمات را کنار هم قرار می دهد و خداوند را به گونه ای توصیف می کند که همخوانی بیشتری با مبانی معنویت های انحرافی مثل قانون جذب و الهیات پست مدرن دارد تا الهیات و خداشناسی اسلامی.
ظاهرا ایشان برای جذابیت دوره های خود و تولید محتوای جدید دست به دامن توصیفات انحرافی و بی پایه و اساس از خداوند شده است که نتیجه آن همین صحبت های بی قاعده و سلیقه ایی است.
سخنان آقای آزمندیان، بیش از آنکه «خداشناسی» باشد، «تکنیکهای بازاریابی و انگیزشی» است که برای پذیرش در جامعه متدین ایران، از اصطلاحات دینی وام میگیرد که این همان التقاط حق و باطل است.
علی سنجابی شیرازی
