در پی سفر هیئت کویتی به فرانسه و دیدار امیر کویت با نخستوزیر این کشور در تاریخ ۱۴ ژوئیه (۲۳ تیر)، دیان علایی، فعال بهایی مقیم کویت و از چهرههای باسابقه در تشکیلات بهایی، با انتشار چندین مطلب در صفحه رسمی خود در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) واکنشی پررنگ و همراه با هیجان نسبت به این دیدار نشان داد.
علایی در رشتهپستهایی که به مناسبت این رویداد منتشر کرد، با عباراتی غیرمعمول از خوشحالی خود نوشت:
• «چه استقبال خوبی! فرانسوی درونم شادمان شد.»
• «پسر اعلیحضرت امیر کویت وارد فرانسه شد.»
• «خیلی خوشحالم که امیر کویت را در پاریس برای ۱۴ جولای میبینم!»
این اظهارات در حالی مطرح شدهاند که علایی، با سابقهای طولانی در ساختار تشکیلات بهایی، از چهرههای فعال در حوزه حقوق بشر در منطقه خلیج فارس به شمار میرود؛ چهرهای که از سال ۲۰۲۲ و پس از بازنشستگی از دفتر جامعه بینالمللی بهایی (BIC)، اقامت در کویت را برگزید و از آن زمان تاکنون با پوشش فعالیتهای حقوق بشری، نقش فعالی در روابط با نهادها، سفارتخانهها و چهرههای سیاسی کشورهای عربی ایفا کرده است.
دیان علایی کیست؟
دیان علایی که پدری ایرانی و مادری فرانسوی دارد، در خردسالی به فرانسه مهاجرت کرده و بخش عمدهای از زندگیاش را در این کشور گذرانده است. وی در رشته روابط بینالملل تحصیل کرده و بر مسائل خاورمیانه و حقوق بشر تمرکز دارد. علایی، در کنار تحصیلات آکادمیک، تجربهای ۳۰ ساله در تشکیلات بهایی داشته و پیش از اقامت در کویت، مسئولیتهای متعددی در جامعه بینالمللی بهایی بر عهده داشته است.
ارتباط نزدیک او با محافل دیپلماتیک اروپایی در کویت، حضور دائمی در میهمانیها و ضیافتهای رسمی و غیررسمی و همچنین اشراف بر فضای سیاسی–اجتماعی منطقه، او را به یکی از مهرههای کلیدی تشکیلات بهایی در حوزه خلیج فارس تبدیل کرده است.
تحلیل: چرا این سفر برای علایی مهم است؟
آنچه این واکنشهای شخصی را فراتر از احساسات ساده تبدیل میکند، جایگاه و نقش پشتپرده دیان علایی در هدایت بخشی از فعالیتهای سازمانیافته تشکیلات بهایی در منطقه است. حضور وی در پاریس همزمان با دیدار دیپلماتیک مقامات کویتی و فرانسوی، و اعلام صریح او از «خوشحالی بابت دیدار با امیر کویت»، پرسشهایی را در خصوص نوع روابط، اهداف پنهان و برنامهریزیهای سیاسی–فرهنگی احتمالی میان برخی جریانهای منطقهای و شبکههای مرتبط با تشکیلات بهایی ایجاد میکند.
از سویی، استفاده از لحنی شادمانه و عبارات احساسی از سوی فردی با پیشینه رسمی و تشکیلاتی، نشان میدهد که سفر امیر کویت برای علایی صرفاً یک واقعه دیپلماتیک نیست، بلکه واجد اهمیتی نمادین و شاید عملیاتی در روند تحرکات آتی تشکیلات بهایی در منطقه باشد.