درگیری شدید میان شاگردان رهبر بازداشتی فرقه دورکی بر سر جانشینی او، به موجی از توهین، تهدید و افشاگری در شبکههای اجتماعی انجامیده است. این جدال مجازی، همزمان با آزادی یکی از چهرههای نزدیک به حلقه اصلی فرقه، چهره واقعی و متزلزل این جریان شبهمعنوی را آشکار کرده است.
در روزهای اخیر، جنگ قدرت درون فرقه موسوم به دورکی وارد مرحله تازهای شده است. اختلاف بر سر جانشینی سعید محمدی دورکی، رهبر بازداشتی این گروه، فضای مجازی را به میدان توهین و تهدید میان پیروان او تبدیل کرده است.
این مناقشه با حملهی تند ساناز فرخنیا، از شاگردان سابق رهبر فرقه، به گروهی موسوم به «نهضت سپید» آغاز شد؛ گروهی که خود را ادامهدهنده راه دورکی میداند. فرخنیا در یکی از پستهای خود ضمن اشاره به «دادگاههای مجازی» میان گروههای درونفرقهای، برخی از اعضا را از شرکت در این برنامهها محروم اعلام کرد.

در پاسخ، یکی از اعضای نهضت سپید با ادبیاتی توهینآمیز، به او تاخت و ضمن تحقیر فرخنیا، از نامگذاری این گروه با عنوان «سپید» بهجای «سفید» بهعنوان «تحریف» یاد کرد. او در پیامی پر از ناسزا، مدعی شد که این اقدام، توهینی به آموزههای رهبر فرقه است.
در ادامه، فرخنیا با انتشار پیامی تهدیدآمیز، منتقدان خود را به «هلاکت و جهنم ابدی» تهدید کرد و وعده داد در لایو بعدی، بهاصطلاح «دادگاه الهی» خود را علیه آنان برگزار کند.
همزمان با این تنشها، فرزاد رازیزاده، از نزدیکان قدیمی رهبر بازداشتی فرقه، پس از تحمل بیش از دو سال حبس، از زندان آزاد شد. او در پیامی با لحنی خودستایانه نوشت: «این پرونده هم بسته شد… عشق است اینجا! آنقدر عظیم است که هر روز چیز جدیدی برای یاد گرفتن دارد.» آزادی او، در حالی صورت گرفته که شاگردانش همچنان با ادبیاتی خشونتآمیز در فضای مجازی فعالیت دارند.

درگیریهای اخیر در فرقه دورکی، تصویری عریان از فروپاشی درونی این جریان را ارائه میدهد. گروهی که با شعار معنویت و آگاهی آغاز کرد، اکنون در غیاب رهبر خود به صحنهای از کینهورزی، رقابتهای کودکانه و تهدیدهای مکرر تبدیل شده است.
آزادی یکی از سران این فرقه، در کنار تداوم رفتارهای مجرمانه اعضایش، پرسشی جدی را پیش میکشد: آیا نظام قضایی شناخت کافی از خطر این جریانهای انحرافی دارد؟ بیتردید، بازگشت آزادانه چهرههای محوری چنین گروههایی، بدون نظارت و بازدارندگی لازم، میتواند زمینهساز تشدید خشونت و گسترش هرجومرج در فضای مجازی شود.

