سرویس خبری تشکیلات بهائی (BWNS) در ششم مرداد ۱۴۰۳ مطلبی با عنوان «ارتقای آموزش زنان در کامبوج و مالاوی» منتشر کرد. این رسانهٔ رسمی بهائیان در قالب پادکست «در گفت‌وگو»، به بررسی تأثیر برنامه‌های آموزشی خود در «توانمندسازی زنان» پرداخته است.
در این برنامه، ماینا مکنداویره از مالاوی و سوکونتاری رتهـ از کامبوج ادعا کرده‌اند که برنامه‌های آموزشی بهائیان با محوریت «اخلاق و معنویت»، شرکت‌کنندگان را قادر می‌سازد تا:
– نگرش‌های رایج نسبت به زنان را مورد بازنگری قرار دهند.
– پیش‌فرض‌های پنهانی را که نقش زنان در پیشرفت اجتماعی را کمرنگ می‌کند، آشکار سازند.
به گفته این گزارش، بهائیان با «بهره‌برداری از عواطف مادرانه» و ترویج اصل برابری، زمینهٔ مشارکت دختران در برنامه‌های خود را فراهم می‌کنند.
تشکیلات بهائی از خرداد ۱۴۰۲، مجموعه‌ای از گفتمان‌ها را تحت عنوان این پادکست راه‌اندازی کرده است. در این برنامه‌ها، «مشاوران قاره‌ای» به بررسی طرح‌های بهائیان از جمله «نقشهٔ ۲۵ ساله» و پیشرفت آن در مناطق مختلف می‌پردازند. قسمت اخیر این پادکست که به تأثیر برنامه‌های بهائیان در مالاوی و کامبوج اختصاص داشت، تلاش می‌کند تا این فعالیت‌ها را در قالب «ساخت جوامع صلح‌آمیز» معرفی کند.
به نظر می‌رسد بهائیت با تمرکز بر کشورهایی مانند کامبوج و مالاوی که از ویژگی‌های زیر برخوردارند:
– ساختارهای سنتی
– وابستگی به سازمان‌های بین‌المللی
– شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی
می‌کوشد از ظرفیت زنان برای «نفوذ و کنترل» در این جوامع استفاده کند. این اقدامات در راستای اهداف بلندمدت تشکیلات بهائی برای گسترش نفوذ در سطح جهانی قابل تحلیل است.
15
مرداد
مرداد
