کانال‌های تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت از جمله «بیانات حضرت ولی‌امرالله»، «پیام‌های بیت‌العدل اعظم» و «آیین بهائی» اخیراً بخشی از سخنان شوقی افندی را با عنوان «نور امید در دل محن» منتشر کرده‌اند. این کانال‌ها ضمن بازنشر این بیانات، در تفسیر آن نوشتند:
«در این بیان درخشان، حضرت ولی‌امرالله پیروان خود را به استقامتی بی‌وقفه دعوت می‌فرمایند. هرچند ممکن است سختی‌ها، محنت‌ها و حتی مظالم شدیدتری بر جامعه بهائی ایران نازل شود، اما این دوران تنها گذرگاهی است به سوی نصرت و پیروزی نهایی. ایشان تأکید دارند که در طوفان بلا، ثبات قدم و عزم راسخ شرط عبور از مرحله‌ای سرنوشت‌ساز در تاریخ ایمان بهائی است؛ مرحله‌ای که پایان آن، تجلی شگفت‌انگیزی از تحقق وعده‌های الهی خواهد بود. از این منظر، هر رنجی معنایی تازه می‌یابد و هر اندوهی، نوید طلوعی دیگر را در دل دارد.»
با این حال، به نظر می‌رسد تحقق نیافتن پیش‌بینی‌ها و پیام‌هایی که رهبران بهائی در جریان جنگ ۱۲ روزه اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی منتشر کرده بودند — از جمله ادعاهایی نظیر آزادی قریب‌الوقوع بهائیان، ویرانی تهران، و آغاز جنگی جهانی — باعث ناامیدی در میان بهائیان داخل کشور شده است. این ناکامی، تشکیلات بهائیت را نگران دور شدن پیروان از فرقه و کاهش اطاعت کورکورانه از دستورهای آن ساخته است.
نکته قابل توجه آن‌که، علی‌رغم این ناامیدی‌ها، سران بهائیت همچنان پیروان خود در ایران را به ادامه فعالیت علیه جمهوری اسلامی ترغیب کرده و پیروزی را در گرو استقامت وعده می‌دهند.
اگر بهائیان ایران، پیام‌ها و دستورالعمل‌هایی را که از پیش از آغاز حمله رژیم صهیونیستی تاکنون از سوی منابع تشکیلاتی صادر شده با دقت بررسی کنند، خواهند دید که این فرمان‌ها نه‌تنها در خدمت وطن نبوده، بلکه در راستای حمایت تمام‌قد از رژیم اسرائیل، آنان را در عمل به خائنان به میهن بدل کرده است.
این قربانی‌سازی از بهائیان ایران برای تشکیلات بهائیت چندین فایده به همراه دارد:
تأمین رضایت اربابان صهیونیستی.
آزمودن میزان اطاعت بی‌چون‌وچرای پیروان داخل کشور.
ادعای سهم در صورت تحقق پیروزی نظامی یا سیاسی.
بهره‌برداری رسانه‌ای در صورت شکست؛ بدین‌گونه که با بزرگ‌نمایی بازداشت یا محاکمه عناصر خائن، آن را به عنوان «سرکوب همه بهائیان» در رسانه‌های معاند جلوه دهند.
در این میان، تنها قربانیان واقعی، همان بهائیان ساده‌دل داخل کشورند؛ کسانی که به دلیل اعتماد ناآگاهانه و اطاعت غیرعقلانی از یک تشکیلات ایدئولوژیک با پیوندهای آشکار با صهیونیسم جهانی، یک‌بار دیگر متحمل خسارت‌های شخصی، خانوادگی و اجتماعی شده‌اند و زندگی‌شان در خدمت اهداف تاریک آن مجموعه قرار گرفته است.
