گروهی از افراد که خود را «امام» معرفی کردهاند، اخیراً با سفر به سرزمینهای اشغالی و دیدار با مقامات صهیونیست، تلاش کردهاند با ادعای «صلحطلبی» چهرهای مشروع از رژیم اشغالگر اسرائیل ارائه دهند. این سفر که با پوشش رسانهای گسترده رسانههای صهیونیستی همراه بود، با واکنش شدید شورای امامت اروپا روبرو شد. این شورا با صدور بیانیهای قاطعانه، اقدام این گروه را محکوم کرده و آن را گامی در راستای عادیسازی اشغال و بیاعتنایی به رنجهای بیپایان ملت فلسطین دانست.
تحلیل محتوا و زمانبندی این سفر نشان میدهد که هدف اصلی آن نه «تقویت صلح»، بلکه تضعیف جبهه مسلمانان اروپایی در دفاع از آرمان فلسطین است. در حالی که جنایات رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان غزه همچنان ادامه دارد و تصاویر درد و خون هر روز در صدر رسانههای جهانی قرار میگیرد، حضور نمادین این افراد به نام دین در سرزمینهای اشغالی چیزی جز توهین به شعور عمومی مسلمانان تلقی نمیشود.
شورای امامت اروپا بهدرستی یادآور شده است که شرکتکنندگان در این سفر هیچ نمایندگی از سوی نهادهای معتبر دینی مسلمانان در اروپا ندارند و حتی عنوان «امام» نیز برای بسیاری از آنها فاقد وجاهت شرعی و اجتماعی است. این شورا تأکید کرده که این اقدامات با نیتهای سیاسی صورت میگیرد و با اصول اخلاقی و مسئولیت دینی علمای مسلمان سازگاری ندارد. همصدایی با رسانههای صهیونیستی و ایفای نقش دکوراتیو در روایتسازیهای اسرائیلی، تنها به عمیقتر شدن شکاف میان امت اسلامی و فرافکنی واقعیتهای میدانی منجر خواهد شد.
ادعای صلحطلبی از سوی افرادی که در برابر کشتار زنان و کودکان فلسطینی سکوت کردهاند، نه تنها فاقد اعتبار است، بلکه از سوی بسیاری از فعالان مسلمان در اروپا به عنوان خیانت به آرمان فلسطین تفسیر شده است. در چنین شرایطی، موضعگیری روشن و صریح شورای امامت اروپا، نهتنها نشاندهنده بیداری و مسئولیتپذیری این نهاد دینی است، بلکه نقش مهمی در مرزبندی دقیق میان علمای واقعی و عوامل نفوذی ایفا میکند.
افکار عمومی مسلمانان اروپا، که سالهاست در سایه فشارهای سیاسی و رسانهای به حمایت از ملت فلسطین ادامه دادهاند، با انتشار این بیانیه احساس کردند که هنوز صدای واقعی اسلام در برابر تحریفهای خزنده خاموش نشده است. رسانههای مستقل نیز با بازتاب این موضعگیری، گامی مهم در برابر یک عملیات روانی پیچیده برداشتند که هدف آن تضعیف همبستگی اسلامی و تحریف چهره مبارزات ضداشغالگری بود.
در شرایطی که بسیاری از علمای جهان اسلام، از الازهر تا حوزههای علمیه عراق و ایران، بارها اشغالگری اسرائیل را محکوم کردهاند، اقدامات این گروهِ خودخوانده، تلاشی بیثمر برای مشروعسازی یک رژیم آپارتاید به کمک نمادهای دینی است. موضع شفاف شورای امامت اروپا نهتنها از انحراف جامعه مسلمان اروپا جلوگیری میکند، بلکه پیام مهمی برای نهادهای دینی دیگر نیز دارد: در دوران جنگ روایتها، سکوت یا بیموضعی، به معنای همدستی با ظلم است.
در مجموع، این رخداد فرصتی بود تا مرز میان «نمایش دینی» و «تعهد ایمانی» بار دیگر برای افکار عمومی مسلمانان روشن شود. اگرچه دشمنان امت اسلام در تلاشاند تا با ابزارهای نوین، نمادهای دینی را در خدمت سیاستهای تجاوزگرانه خود درآورند، اما هوشیاری نهادهای اصیل دینی همچون شورای امامت اروپا، همچنان نقطه اتکای مسلمانان آزاده باقی خواهد ماند.