درگیری‌های خونینی طی روزهای ۱۳ و ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۵ در استان السویدای سوریه میان قبایل بادیه‌نشین وابسته به نیروهای دولت انتقالی و گروه‌های مسلح دروزی در منطقه المقوس و شهر السویدا رخ داده است. گزارش‌ها از منابع مختلف شمار کشته‌ها را بین ۳۰ تا ۹۰ نفر اعلام کرده‌اند، هرچند آمار دقیق همچنان در حال نوسان است.
نیروهای دولت انتقالی به رهبری محمد الجولانی، در این درگیری‌ها حضور فعال داشته‌اند و برخی منابع از تلاش گروه‌های دروزی برای مقاومت مسلحانه و حتی اسارت تعدادی از نیروهای دولتی خبر داده‌اند. شدت خشونت‌ها در برخی محلات به حدی بوده که دروزی‌ها کنترل مناطقی از شهر را به دست گرفته‌اند.
در پی این تحولات، شیخ حکمت الهجری، رهبر معنوی طایفه دروزی، فراخوانی برای «بسیج عمومی» صادر کرده و اعلام کرده است که جامعه دروزی برای دفاع از خود در برابر حملات نیروهای دولتی آماده مقابله نظامی گسترده است. به گفته شاهدان، مناطقی چون المقوس در وضعیت محاصره نیروهای دروزی قرار گرفته‌اند. گروه شبه‌نظامی «رجال‌الکرامه» (مردان کرامت) نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که به‌صورت کامل وارد این نبرد شده و آمادگی مقابله فراگیر با نیروهای دولت انتقالی را دارد.
از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی نیز با ورود مستقیم به ماجرا، با هدف حمایت از جامعه دروزی در سوریه، مواضع زرهی نیروهای دولتی را هدف حملات هوایی قرار داده است. رسانه‌های غربی گزارش داده‌اند که تل‌آویو تهدید کرده اجازه نخواهد داد به دروزی‌های سوریه آسیبی وارد شود، و این بخشی از مسئولیت رژیم صهیونیستی در قبال هم‌کیشان خود تلقی می‌شود.
از سویی ولید جنبلاط رئیس سابق حزب سوسیالیست ترقی‌خواه و رهبر دروزی‌های لبنان صراحتاً با درخواست کمک خارجی برای حمایت از دروزی‌ها مخالفت کرده و گفته است که راه حل بحران از دل یک فرآیند سیاسی و از درون ساختار حاکمیتی سوریه باید پیگیری شود. او تأکید کرده که با مقامات رسمی سوری در ارتباط است و بازگشت امنیت به سویداء را در گرو گفت‌وگوی داخلی، نه دخالت خارجی، می‌داند.
این موضع جنبلاط از چند منظر قابل توجه است:
۱. عدم تمایل به بین‌المللی شدن بحران: در حالی که برخی گروه‌ها در سرزمین‌های اشغالی و حتی دروزی‌های ساکن جولان از تل‌آویو خواستار مداخله برای حمایت از هم‌کیشانشان شده‌اند، جنبلاط عملاً این نوع حمایت را مردود دانسته و تلاش کرده فضای بحران را به چارچوبی داخلی بازگرداند. این موضع‌گیری احتمالاً با هدف جلوگیری از سیاسی‌شدن مسئله در راستای رقابت‌های منطقه‌ای (ایران – رژیم صهیونیستی یه به شکلی وسیع‌تر میان امپریالیسم جهانی – محور مقاومت) اتخاذ شده است.
۲. حمایت از حاکمیت سوریه، با فاصله از دولت انتقالی: جنبلاط به صراحت از «حاکمیت سوریه» سخن گفته، نه از دولت انتقالی یا شخص الجولانی. این تفکیک نشان می‌دهد که او دولت انتقالی را به‌عنوان نماینده مشروع حاکمیت سوریه به رسمیت نمی‌شناسد، اما در عین حال خواهان حل مسالمت‌آمیز بحران در چارچوب وحدت ملی سوریه است.
۳. نقش تعدیل‌کننده دروزی‌های لبنان: موضع جنبلاط در تقابل با رویکرد تندتر شیخ الهجری و گروه‌های مسلح داخل سویداء قرار دارد. به‌نظر می‌رسد جنبلاط سعی دارد از تبدیل‌شدن درگیری به جنگ تمام‌عیار داخلی یا طایفه‌ای با پیامدهای منطقه‌ای جلوگیری کند.
شایان ذکر است تنش میان دروزی‌ها و دولت تروریستی الجولانی ریشه در ماه‌های گذشته دارد. در زمستان ۲۰۲۵، شیخ الهجری طی سخنرانی‌ای صراحتاً دولت انتقالی را افراطی خواند و اعلام کرد که دروزی‌ها با آن هم‌سو نیستند. او تأکید کرد که هیچ نوع توافق یا مصالحه‌ای بین این طایفه و ساختار سیاسی جدید در دمشق صورت نگرفته است.
این نخستین بار نیست که میان دروزی‌ها و نیروهای دولتی درگیری نظامی شکل می‌گیرد. در ماه‌های فوریه و مارس گذشته نیز در شهر جرامانا در حومه دمشق، تنش‌هایی به وقوع پیوست که با توافقی امنیتی به صورت موقت پایان یافت. اما رخدادهای اخیر نشان می‌دهد که تنش‌ها به مرحله جدید و بسیار نگران‌کننده‌ای وارد شده‌اند.
