ناز هاشم، چهره اپوزیسیون یهودی ایرانی‌تبار، به تازگی در پستی در شبکه‌های اجتماعی، به تمجید از جرد کوشنر، داماد یهودی دونالد ترامپ، پرداخت. او کوشنر را «مرد پشت پرده پیمان ابراهیم و اکنون، معامله صلح غزه» خواند و با افتخار به ریشه‌های یهودی او، وی را یک «قدرت واقعی» توصیف کرد که تاریخ دیپلماتیک منطقه غرب آسیا را شکل داده است.
تحلیل: فروش یک پروژه املاک در بسته‌بندی «صلح»
این پست کوتاه، یک نمونه بی‌نقص از عملیات روانی است که در آن، از تقدیس یک چهره سیاسی برای عادی‌سازی یک پروژه استعماری و اقتصادی استفاده می‌شود. این پروپاگاندا را می‌توان در سه لایه کالبدشکافی کرد:
۱. استفاده از واژه فریبنده «معامله صلح غزه»
عمیق ترین بخش این پُست، قرار دادن عبارت «معامله صلح غزه» در کنار «پیمان ابراهیم» است. پیمان ابراهیم، توافقی برپایه الهیات میان دولت‌ها بود؛ اما آنچه کوشنر اخیراً مطرح کرده، یک «معامله صلح» نیست، بلکه یک طرح توسعه املاک و مستغلات برای سواحل غزه پس از پاکسازی آن از ساکنانش است. ناز هاشم با این هم‌نشینی فریبنده، یک پروژه اقتصادی که بسیاری آن را طرحی برای «پاکسازی قومی» و سوءاستفاده از یک فاجعه انسانی می‌دانند، به عنوان یک «دستاورد دیپلماتیک تاریخی» بازنمایی می‌کند. این یک سفیدشویی آشکار یک طرح استعماری با استفاده از واژه مقدس «صلح» است.
۲. تقدیس شخصی و گره زدن آن به «ریشه‌های یهودی»
این پُست، یک پروژه کثیف سیاسی-اقتصادی را به شخصیت یک فرد تقلیل می‌دهد و او را به یک «قهرمان» تبدیل می‌کند. با اشاره به «افتخار کوشنر به ریشه‌های یهودی‌اش»، یک پیوند خطرناک و استراتژیک ایجاد می‌شود. پیام پنهان این است: اقدامات کوشنر، برخاسته از هویت یهودی اوست و این طرح‌ها در راستای منافع یهودیان است. این تاکتیک، هرگونه نقد به طرح‌های اقتصادی یا سیاسی کوشنر را دشوار کرده و آن را در معرض اتهام «یهودستیزی» قرار می‌دهد، در حالی که بسیاری از یهودیان جهان با این طرح‌ها مخالفند.
۳. حذف کامل «فلسطینیان» از روایت غزه
در این پُست، غزه به یک قطعه زمین برای یک «معامله» بدل شده است. هیچ اشاره‌ای به مردم مظلوم غزه، کشته‌شدگان، آوارگان یا فاجعه انسانی در جریان نیست. «صلح» در این روایت، به معنای آرامش برای سرمایه‌گذاری و توسعه املاک است، نه صلح برای انسان‌هایی که در آنجا زندگی می‌کنند. با حذف کامل فلسطینیان از تصویر، ناز هاشم در حال عادی‌سازی این ایده است که آینده غزه می‌تواند بدون حضور و اراده مردم آن و تنها توسط «قدرت‌های واقعی» مانند کوشنر رقم بخورد.
سخن پایانی
پُست اخیر ناز هاشم یک تحسین ساده نیست؛ بلکه یک عملیات تبلیغاتی دقیق برای فروش یک پروژه توسعه املاک و مستغلات در بسته‌بندی یک «معامله صلح» است. در این روایت مهندسی‌شده، یک چهره سیاسی تقدیس می‌شود تا طرح‌های اقتصادی او مشروعیت یابد و فاجعه انسانی جاری در غزه، به یک فرصت سرمایه‌گذاری پرسود تقلیل داده شود.
