در حالی که سران و اعضای فرقه‌ی حلقه سعی در بی آسیب نشان دادن روش فرادرمانی بر روی بیماران دارند و با بیان عباراتی همچون «فرادرمانگری هیچ گونه کارما و عکس العمل منفی برای انسان ندارد زیرا توسط شعور الهی انجام می‌شود نه توسط فرادرمانگر»۱ بر آن تاکید می ورزند، اما طاهری در مجموعه مقالاتش اعتراف به نوعی از آسیب و به هم ریختگی، حداقل برای فرادرمانگران دارد و آن در حالتی است که فرادرمانگر سایر روش‌های درمانی را در حین اتّصال به کار گیرد. وی گفته است:
«در این مکتب، این موضوع بسیار حائز اهمیت می‌باشد که اصالت نگرش آن حفظ شده و فـرد را فقـط در ارتبـاط بـا شعور کیهانی قرار داده و از دخالت همزمان شیوه‌های جانبی درمان، مانند گیاه درمانی، حجامت، ماساژ درمـانی، هومیوپـاتی و… و هر روش غیر متعارف درمانی دیگری که ذهن بیمار را از شعور الهی منحرف نموده و برای او ایجاد سـردرگمی نمایـد …جدا خودداری شود. زیرا… درمانگر خود نیز دچار آشفتگی‌ها و به هم ریختگی‌هایی خواهد شد که در مورد برخی از افراد درمانگر این رشته مشاهده شده است…»۲
۱- انسان از منظری دیگر، ص ۱۲۷.
2- مجموعه مقالات طاهری، ص ۲۰.
