مقدمه
انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم ایران و انتخاب دکتر پزشکیان به عنوان رئیس جمهور، مباحث و تحلیلهای زیادی را به همراه داشته است. این انتخاب دو نوع نگاه را تقویت می کند:
- نگاه اول: برخی افراد معتقدند که مردم از تجربه پیمان جامع عمل مشترک (JCPOA) یا “برجام” عبرت نگرفتهاند و متوجه نشده اند که آمریکا قابل اعتماد نیست. از این رو به گزینه ای که احتمال افزایش روابط با آمریکا را دارد، رای دادند.
- نگاه دوم: گروه دیگری بر این باورند که مردم هرچند از تجربه برجام عبرت گرفتهاند، اما به دلیل ترس از تندرویها و جنگهای جدید، یا به عبارتی از ترس جلیلی به پزشکیان رای داده اند.
در این مقاله به بررسی و تحلیل این دو نگاه میپردازیم.
نگاه اول: برجام و اعتماد به آمریکا
باورهای گروه اول
گروه اول معتقدند که برجام به عنوان تجربهای تلخ، نتوانسته به مردم ایران نشان دهد که آمریکا قابل اعتماد نیست. این گروه فکر میکنند که مردم از تجربه برجام درس نگرفتهاند و باز هم به وعدههای آمریکا اعتماد میکنند. برجام نتوانست به تمامی اهداف خود برسد و تحریمها به طور کامل لغو نشدند. اما مردم این را متوجه نشدند و به همین دلیل به دکتر پزشکیان رای دادهاند تا برجام جدیدی ایجاد کند.
نگاه دوم: ترس از تندرویها و جنگ
باورهای گروه دوم
گروه دوم معتقدند که با احتمال روی کار آمدن دونالد ترامپ و افزایش تنشها بین ایران و آمریکا، احتمال وقوع جنگ و تندرویهای داخلی افزایش یافته است. بنابراین، مردم به دکتر پزشکیان به عنوان گزینهای معتدلتر رای دادهاند تا از وقوع جنگ و تندرویهای داخلی جلوگیری کنند.
چالشهای این نگاه
این نگاه نیز دارای نقاط قوت و ضعف خود است:
- ترس از جنگ: ترس از جنگ و تندرویها میتواند یکی از عوامل مهم در تصمیمگیری مردم باشد.
- ویژگیهای شخصیتی و برنامههای دکتر پزشکیان: انتخاب دکتر پزشکیان ممکن است به دلیل ویژگیهای شخصیتی و برنامههای او نیز باشد.
بنابراین، نمیتوان به طور قطع گفت که تنها ترس از تندرویها و جنگ باعث انتخاب دکتر پزشکیان شده است.
نقش ترامپ و ترس از جنگ
یکی از عوامل مهم در تحلیل این دو نگاه، نقش ترامپ و ترس از جنگ است. با روی کار آمدن ترامپ، تنشها بین ایران و آمریکا به شدت افزایش خواهد یافت و احتمال وقوع جنگ نیز بیشتر شد. این موضوع باعث می شود که بسیاری از مردم ایران به دنبال گزینهای معتدلتر باشند که بتواند از وقوع جنگ جلوگیری کند.